Definify.com

Definition 2024

ἄγω

See also: άγω

Ancient Greek

Verb

ἄγω • ‎(ágō)

(transitive) To lead, fetch, bring along (a living creature), take with
(transitive) To carry off as captives or booty
(transitive) To guide, command (an army, a ship); to march in war
(transitive) To draw out (a line, wall, and so on)
(geometry) To draw (a line) or describe (a plane)
(transitive) To hold (an event); to celebrate or observe (festival)
(transitive) To weigh down a scale by a certain amount, to have a certain weight
(middle voice) I take for myself

Inflection

Present: ᾰ̓́γω, ᾰ̓́γομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́γω	ᾰ̓́γεις	ᾰ̓́γει	ᾰ̓́γετον	ᾰ̓́γετον	ᾰ̓́γομεν	ᾰ̓́γετε	ᾰ̓́γουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓́γω	ᾰ̓́γῃς	ᾰ̓́γῃ	ᾰ̓́γητον	ᾰ̓́γητον	ᾰ̓́γωμεν	ᾰ̓́γητε	ᾰ̓́γωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́γοιμῐ	ᾰ̓́γοις	ᾰ̓́γοι	ᾰ̓́γοιτον	ᾰ̓γοίτην	ᾰ̓́γοιμεν	ᾰ̓́γοιτε	ᾰ̓́γοιεν
	imperative		ᾰ̓́γε	ᾰ̓γέτω	ᾰ̓́γετον	ᾰ̓γέτων		ᾰ̓́γετε	ᾰ̓γόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓́γομαι	ᾰ̓́γῃ, ᾰ̓́γει	ᾰ̓́γεται	ᾰ̓́γεσθον	ᾰ̓́γεσθον	ᾰ̓γόμεθᾰ	ᾰ̓́γεσθε	ᾰ̓́γονται
	subjunctive	ᾰ̓́γωμαι	ᾰ̓́γῃ	ᾰ̓́γηται	ᾰ̓́γησθον	ᾰ̓́γησθον	ᾰ̓γώμεθᾰ	ᾰ̓́γησθε	ᾰ̓́γωνται
	optative	ᾰ̓γοίμην	ᾰ̓́γοιο	ᾰ̓́γοιτο	ᾰ̓́γοισθον	ᾰ̓γοίσθην	ᾰ̓γοίμεθᾰ	ᾰ̓́γοισθε	ᾰ̓́γοιντο
	imperative		ᾰ̓́γου	ᾰ̓γέσθω	ᾰ̓́γεσθον	ᾰ̓γέσθων		ᾰ̓́γεσθε	ᾰ̓γέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓́γειν				ᾰ̓́γεσθαι
participle	m	ᾰ̓́γων				ᾰ̓γόμενος
	f	ᾰ̓́γουσᾰ				ᾰ̓γομένη
	n	ᾰ̓́γον				ᾰ̓γόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἦγον, ἠγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦγον	ἦγες	ἦγε(ν)	ἤγετον	ἠγέτην	ἤγομεν	ἤγετε	ἦγον
middle/ passive	indicative	ἠγόμην	ἤγου	ἤγετο	ἤγεσθον	ἠγέσθην	ἠγόμεθᾰ	ἤγεσθε	ἤγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾰ̓́γεσκον, ᾰ̓γεσκόμην (Epic, Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́γεσκον	ᾰ̓́γεσκες	ᾰ̓́γεσκε(ν)	ᾰ̓γέσκετον	ᾰ̓γεσκέτην	ᾰ̓γέσκομεν	ᾰ̓γέσκετε	ᾰ̓́γεσκον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓γεσκόμην	ᾰ̓γέσκου	ᾰ̓γέσκετο	ᾰ̓γέσκεσθον	ᾰ̓γεσκέσθην	ᾰ̓γεσκόμεθᾰ	ᾰ̓γέσκεσθε	ᾰ̓γέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓́ξω, ᾰ̓́ξομαι, ᾰ̓χθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́ξω	ᾰ̓́ξεις	ᾰ̓́ξει	ᾰ̓́ξετον	ᾰ̓́ξετον	ᾰ̓́ξομεν	ᾰ̓́ξετε	ᾰ̓́ξουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓́ξοιμῐ	ᾰ̓́ξοις	ᾰ̓́ξοι	ᾰ̓́ξοιτον	ᾰ̓ξοίτην	ᾰ̓́ξοιμεν	ᾰ̓́ξοιτε	ᾰ̓́ξοιεν
middle	indicative	ᾰ̓́ξομαι	ᾰ̓́ξῃ, ᾰ̓́ξει	ᾰ̓́ξεται	ᾰ̓́ξεσθον	ᾰ̓́ξεσθον	ᾰ̓ξόμεθᾰ	ᾰ̓́ξεσθε	ᾰ̓́ξονται
middle	optative	ᾰ̓ξοίμην	ᾰ̓́ξοιο	ᾰ̓́ξοιτο	ᾰ̓́ξοισθον	ᾰ̓ξοίσθην	ᾰ̓ξοίμεθᾰ	ᾰ̓́ξοισθε	ᾰ̓́ξοιντο
passive	indicative	ᾰ̓χθήσομαι	ᾰ̓χθήσῃ	ᾰ̓χθήσεται	ᾰ̓χθήσεσθον	ᾰ̓χθήσεσθον	ᾰ̓χθησόμεθᾰ	ᾰ̓χθήσεσθε	ᾰ̓χθήσονται
passive	optative	ᾰ̓χθησοίμην	ᾰ̓χθήσοιο	ᾰ̓χθήσοιτο	ᾰ̓χθήσοισθον	ᾰ̓χθησοίσθην	ᾰ̓χθησοίμεθᾰ	ᾰ̓χθήσοισθε	ᾰ̓χθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓́ξειν			ᾰ̓́ξεσθαι		ᾰ̓χθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓́ξων			ᾰ̓ξόμενος		ᾰ̓χθησόμενος
	f	ᾰ̓́ξουσᾰ			ᾰ̓ξομένη		ᾰ̓χθησομένη
	n	ᾰ̓́ξον			ᾰ̓ξόμενον		ᾰ̓χθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤγαγον, ἠγαγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγαγον	ἤγαγες	ἤγαγε(ν)	ἠγάγετον	ἠγαγέτην	ἠγάγομεν	ἠγάγετε	ἤγαγον
	subjunctive	ᾰ̓γᾰ́γω	ᾰ̓γᾰ́γῃς	ᾰ̓γᾰ́γῃ	ᾰ̓γᾰ́γητον	ᾰ̓γᾰ́γητον	ᾰ̓γᾰ́γωμεν	ᾰ̓γᾰ́γητε	ᾰ̓γᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γᾰ́γοιμῐ	ᾰ̓γᾰ́γοις	ᾰ̓γᾰ́γοι	ᾰ̓γᾰ́γοιτον	ᾰ̓γᾰγοίτην	ᾰ̓γᾰ́γοιμεν	ᾰ̓γᾰ́γοιτε	ᾰ̓γᾰ́γοιεν
	imperative		ᾰ̓́γᾰγε	ᾰ̓γᾰγέτω	ᾰ̓γᾰ́γετον	ᾰ̓γᾰγέτων		ᾰ̓γᾰ́γετε	ᾰ̓γᾰγόντων
middle	indicative	ἠγαγόμην	ἠγάγου	ἠγάγετο	ἠγάγεσθον	ἠγαγέσθην	ἠγαγόμεθᾰ	ἠγάγεσθε	ἠγάγοντο
	subjunctive	ᾰ̓γᾰ́γωμαι	ᾰ̓γᾰ́γῃ	ᾰ̓γᾰ́γηται	ᾰ̓γᾰ́γησθον	ᾰ̓γᾰ́γησθον	ᾰ̓γᾰγώμεθᾰ	ᾰ̓γᾰ́γησθε	ᾰ̓γᾰ́γωνται
	optative	ᾰ̓γᾰγοίμην	ᾰ̓γᾰ́γοιο	ᾰ̓γᾰ́γοιτο	ᾰ̓γᾰ́γοισθον	ᾰ̓γᾰγοίσθην	ᾰ̓γᾰγοίμεθᾰ	ᾰ̓γᾰ́γοισθε	ᾰ̓γᾰ́γοιντο
	imperative		ᾰ̓γᾰγοῦ	ᾰ̓γᾰγέσθω	ᾰ̓γᾰ́γεσθον	ᾰ̓γᾰγέσθων		ᾰ̓γᾰ́γεσθε	ᾰ̓γᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		ᾰ̓γᾰγεῖν			ᾰ̓γᾰγέσθαι
participle	m	ᾰ̓γᾰγών			ᾰ̓γᾰγόμενος
	f	ᾰ̓γᾰγοῦσᾰ			ᾰ̓γᾰγομένη
	n	ᾰ̓γᾰγόν			ᾰ̓γᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἦξᾰ, ἠξᾰ́μην (rare)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦξᾰ	ἦξᾰς	ἦξε(ν)	ἤξᾰτον	ἠξᾰ́την	ἤξᾰμεν	ἤξᾰτε	ἦξᾰν
	subjunctive	ᾰ̓́ξω	ᾰ̓́ξῃς	ᾰ̓́ξῃ	ᾰ̓́ξητον	ᾰ̓́ξητον	ᾰ̓́ξωμεν	ᾰ̓́ξητε	ᾰ̓́ξωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ξαιμῐ	ᾰ̓́ξειᾰς, ᾰ̓́ξαις	ᾰ̓́ξειε(ν), ᾰ̓́ξαι	ᾰ̓́ξαιτον	ᾰ̓ξαίτην	ᾰ̓́ξαιμεν	ᾰ̓́ξαιτε	ᾰ̓́ξειᾰν, ᾰ̓́ξαιεν
	imperative		ᾰ̓́ξον	ᾰ̓ξᾰ́τω	ᾰ̓́ξᾰτον	ᾰ̓ξᾰ́των		ᾰ̓́ξᾰτε	ᾰ̓ξᾰ́ντων
middle	indicative	ἠξᾰ́μην	ἤξω	ἤξᾰτο	ἤξᾰσθον	ἠξᾰ́σθην	ἠξᾰ́μεθᾰ	ἤξᾰσθε	ἤξᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓́ξωμαι	ᾰ̓́ξῃ	ᾰ̓́ξηται	ᾰ̓́ξησθον	ᾰ̓́ξησθον	ᾰ̓ξώμεθᾰ	ᾰ̓́ξησθε	ᾰ̓́ξωνται
	optative	ᾰ̓ξαίμην	ᾰ̓́ξαιο	ᾰ̓́ξαιτο	ᾰ̓́ξαισθον	ᾰ̓ξαίσθην	ᾰ̓ξαίμεθᾰ	ᾰ̓́ξαισθε	ᾰ̓́ξαιντο
	imperative		ᾰ̓́ξαι	ᾰ̓ξᾰ́σθω	ᾰ̓́ξᾰσθον	ᾰ̓ξᾰ́σθων		ᾰ̓́ξᾰσθε	ᾰ̓ξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾰ̓́ξαι			ᾰ̓́ξᾰσθαι
participle	m	ᾰ̓́ξᾱς			ᾰ̓ξᾰ́μενος
	f	ᾰ̓́ξᾱσᾰ			ᾰ̓ξᾰμένη
	n	ᾰ̓́ξᾰν			ᾰ̓ξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἤχθην	ἤχθης	ἤχθη	ἤχθητον	ἠχθήτην	ἤχθημεν	ἤχθητε	ἤχθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓χθῶ	ᾰ̓χθῇς	ᾰ̓χθῇ	ᾰ̓χθῆτον	ᾰ̓χθῆτον	ᾰ̓χθῶμεν	ᾰ̓χθῆτε	ᾰ̓χθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓χθείην	ᾰ̓χθείης	ᾰ̓χθείη	ᾰ̓χθεῖτον, ᾰ̓χθείητον	ᾰ̓χθείτην, ᾰ̓χθειήτην	ᾰ̓χθεῖμεν, ᾰ̓χθείημεν	ᾰ̓χθεῖτε, ᾰ̓χθείητε	ᾰ̓χθεῖεν, ᾰ̓χθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓́χθητῐ	ᾰ̓χθήτω	ᾰ̓́χθητον	ᾰ̓χθήτων		ᾰ̓́χθητε	ᾰ̓χθέντων
							passive
infinitive							ᾰ̓χθῆναι
participle	m						ᾰ̓χθείς
	f						ᾰ̓χθεῖσᾰ
	n						ᾰ̓χθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἦξᾰ, ἠξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦξᾰ	ἦξᾰς	ἦξε(ν)	ἤξᾰτον	ἠξᾰ́την	ἤξᾰμεν	ἤξᾰτε	ἦξᾰν
	subjunctive	ᾰ̓́ξω	ᾰ̓́ξῃς	ᾰ̓́ξῃ	ᾰ̓́ξητον	ᾰ̓́ξητον	ᾰ̓́ξωμεν	ᾰ̓́ξητε	ᾰ̓́ξωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ξαιμῐ	ᾰ̓́ξειᾰς, ᾰ̓́ξαις	ᾰ̓́ξειε(ν), ᾰ̓́ξαι	ᾰ̓́ξαιτον	ᾰ̓ξαίτην	ᾰ̓́ξαιμεν	ᾰ̓́ξαιτε	ᾰ̓́ξειᾰν, ᾰ̓́ξαιεν
	imperative		ᾰ̓́ξον	ᾰ̓ξᾰ́τω	ᾰ̓́ξᾰτον	ᾰ̓ξᾰ́των		ᾰ̓́ξᾰτε	ᾰ̓ξᾰ́ντων
middle	indicative	ἠξᾰ́μην	ἤξω	ἤξᾰτο	ἤξᾰσθον	ἠξᾰ́σθην	ἠξᾰ́μεθᾰ	ἤξᾰσθε	ἤξᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓́ξωμαι	ᾰ̓́ξῃ	ᾰ̓́ξηται	ᾰ̓́ξησθον	ᾰ̓́ξησθον	ᾰ̓ξώμεθᾰ	ᾰ̓́ξησθε	ᾰ̓́ξωνται
	optative	ᾰ̓ξαίμην	ᾰ̓́ξαιο	ᾰ̓́ξαιτο	ᾰ̓́ξαισθον	ᾰ̓ξαίσθην	ᾰ̓ξαίμεθᾰ	ᾰ̓́ξαισθε	ᾰ̓́ξαιντο
	imperative		ᾰ̓́ξαι	ᾰ̓ξᾰ́σθω	ᾰ̓́ξᾰσθον	ᾰ̓ξᾰ́σθων		ᾰ̓́ξᾰσθε	ᾰ̓ξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾰ̓́ξαι			ᾰ̓́ξᾰσθαι
participle	m	ᾰ̓́ξᾱς			ᾰ̓ξᾰ́μενος
	f	ᾰ̓́ξᾱσᾰ			ᾰ̓ξᾰμένη
	n	ᾰ̓́ξᾰν			ᾰ̓ξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἦχᾰ, ἦγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦχᾰ	ἦχᾰς	ἦχε(ν)	ἤχᾰτον	ἤχᾰτον	ἤχᾰμεν	ἤχᾰτε	ἤχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἤχω	ἤχῃς	ἤχῃ	ἤχητον	ἤχητον	ἤχωμεν	ἤχητε	ἤχωσῐ(ν)
	optative	ἤχοιμῐ, ἠχοίην	ἤχοις, ἠχοίης	ἤχοι, ἠχοίη	ἤχοιτον	ἠχοίτην	ἤχοιμεν	ἤχοιτε	ἤχοιεν
	imperative		ἦχε	ἠχέτω	ἤχετον	ἠχέτων		ἤχετε	ἠχόντων
middle/ passive	indicative	ἦγμαι	ἦξαι	ἦκται	ἦχθον	ἦχθον	ἤγμεθᾰ	ἦχθε	ἤγᾰται
	subjunctive	ἠγμένος ὦ	ἠγμένος ᾖς	ἠγμένος ᾖ	ἠγμένω ἦτον	ἠγμένω ἦτον	ἠγμένοι ὦμεν	ἠγμένοι ἦτε	ἠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠγμένος εἴην	ἠγμένος εἴης	ἠγμένος εἴη	ἠγμένοι εἴητον/εἶτον	ἠγμένω εἰήτην/εἴτην	ἠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠγμένοι εἴητε/εἶτε	ἠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἦξο	ἤχθω	ἦχθον	ἤχθων		ἦχθε	ἤχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠχέναι				ἦχθαι
participle	m	ἠχώς				ἠγμένος
	f	ἠχυῖᾰ				ἠγμένη
	n	ἠχός				ἠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓γήγοχᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γήγοχᾰ	ᾰ̓γήγοχᾰς	ᾰ̓γήγοχε(ν)	ᾰ̓γηγόχᾰτον	ᾰ̓γηγόχᾰτον	ᾰ̓γηγόχᾰμεν	ᾰ̓γηγόχᾰτε	ᾰ̓γηγόχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓γηγόχω	ᾰ̓γηγόχῃς	ᾰ̓γηγόχῃ	ᾰ̓γηγόχητον	ᾰ̓γηγόχητον	ᾰ̓γηγόχωμεν	ᾰ̓γηγόχητε	ᾰ̓γηγόχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γηγόχοιμῐ, ᾰ̓γηγοχοίην	ᾰ̓γηγόχοις, ᾰ̓γηγοχοίης	ᾰ̓γηγόχοι, ᾰ̓γηγοχοίη	ᾰ̓γηγόχοιτον	ᾰ̓γηγοχοίτην	ᾰ̓γηγόχοιμεν	ᾰ̓γηγόχοιτε	ᾰ̓γηγόχοιεν
	imperative		ᾰ̓γήγοχε	ᾰ̓γηγοχέτω	ᾰ̓γηγόχετον	ᾰ̓γηγοχέτων		ᾰ̓γηγόχετε	ᾰ̓γηγοχόντων
		active
infinitive		ᾰ̓γηγοχέναι
participle	m	ᾰ̓γηγοχώς
	f	ᾰ̓γηγοχυῖᾰ
	n	ᾰ̓γηγοχός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓γᾱ́γοχᾰ (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γᾱ́γοχᾰ	ᾰ̓γᾱ́γοχᾰς	ᾰ̓γᾱ́γοχε(ν)	ᾰ̓γᾱγόχᾰτον	ᾰ̓γᾱγόχᾰτον	ᾰ̓γᾱγόχᾰμεν	ᾰ̓γᾱγόχᾰτε	ᾰ̓γᾱγόχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓γᾱγόχω	ᾰ̓γᾱγόχῃς	ᾰ̓γᾱγόχῃ	ᾰ̓γᾱγόχητον	ᾰ̓γᾱγόχητον	ᾰ̓γᾱγόχωμεν	ᾰ̓γᾱγόχητε	ᾰ̓γᾱγόχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γᾱγόχοιμῐ, ᾰ̓γᾱγοχοίην	ᾰ̓γᾱγόχοις, ᾰ̓γᾱγοχοίης	ᾰ̓γᾱγόχοι, ᾰ̓γᾱγοχοίη	ᾰ̓γᾱγόχοιτον	ᾰ̓γᾱγοχοίτην	ᾰ̓γᾱγόχοιμεν	ᾰ̓γᾱγόχοιτε	ᾰ̓γᾱγόχοιεν
	imperative		ᾰ̓γᾱ́γοχε	ᾰ̓γᾱγοχέτω	ᾰ̓γᾱγόχετον	ᾰ̓γᾱγοχέτων		ᾰ̓γᾱγόχετε	ᾰ̓γᾱγοχόντω(ν)
		active
infinitive		ᾰ̓γᾱγόχειν/ᾰ̓γᾱγόχην/ᾰ̓γᾱγόχεν
participle	m	ᾰ̓γᾱγοχώς
	f	ᾰ̓γᾱγοχυῖᾰ
	n	ᾰ̓γᾱγοχός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓γείοχᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γείοχᾰ	ᾰ̓γείοχᾰς	ᾰ̓γείοχε(ν)	ᾰ̓γειόχᾰτον	ᾰ̓γειόχᾰτον	ᾰ̓γειόχᾰμεν	ᾰ̓γειόχᾰτε	ᾰ̓γειόχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓γειόχω	ᾰ̓γειόχῃς	ᾰ̓γειόχῃ	ᾰ̓γειόχητον	ᾰ̓γειόχητον	ᾰ̓γειόχωμεν	ᾰ̓γειόχητε	ᾰ̓γειόχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γειόχοιμῐ, ᾰ̓γειοχοίην	ᾰ̓γειόχοις, ᾰ̓γειοχοίης	ᾰ̓γειόχοι, ᾰ̓γειοχοίη	ᾰ̓γειόχοιτον	ᾰ̓γειοχοίτην	ᾰ̓γειόχοιμεν	ᾰ̓γειόχοιτε	ᾰ̓γειόχοιεν
	imperative		ᾰ̓γείοχε	ᾰ̓γειοχέτω	ᾰ̓γειόχετον	ᾰ̓γειοχέτων		ᾰ̓γειόχετε	ᾰ̓γειοχόντων
		active
infinitive		ᾰ̓γειοχέναι
participle	m	ᾰ̓γειοχώς
	f	ᾰ̓γειοχυῖᾰ
	n	ᾰ̓γειοχός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓γήοχᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γήοχᾰ	ᾰ̓γήοχᾰς	ᾰ̓γήοχε(ν)	ᾰ̓γηόχᾰτον	ᾰ̓γηόχᾰτον	ᾰ̓γηόχᾰμεν	ᾰ̓γηόχᾰτε	ᾰ̓γηόχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓γηόχω	ᾰ̓γηόχῃς	ᾰ̓γηόχῃ	ᾰ̓γηόχητον	ᾰ̓γηόχητον	ᾰ̓γηόχωμεν	ᾰ̓γηόχητε	ᾰ̓γηόχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γηόχοιμῐ, ᾰ̓γηοχοίην	ᾰ̓γηόχοις, ᾰ̓γηοχοίης	ᾰ̓γηόχοι, ᾰ̓γηοχοίη	ᾰ̓γηόχοιτον	ᾰ̓γηοχοίτην	ᾰ̓γηόχοιμεν	ᾰ̓γηόχοιτε	ᾰ̓γηόχοιεν
	imperative		ᾰ̓γήοχε	ᾰ̓γηοχέτω	ᾰ̓γηόχετον	ᾰ̓γηοχέτων		ᾰ̓γηόχετε	ᾰ̓γηοχόντων
		active
infinitive		ᾰ̓γηοχέναι
participle	m	ᾰ̓γηοχώς
	f	ᾰ̓γηοχυῖᾰ
	n	ᾰ̓γηοχός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓γέωχᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γέωχᾰ	ᾰ̓γέωχᾰς	ᾰ̓γέωχε(ν)	ᾰ̓γεώχᾰτον	ᾰ̓γεώχᾰτον	ᾰ̓γεώχᾰμεν	ᾰ̓γεώχᾰτε	ᾰ̓γεώχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓γεώχω	ᾰ̓γεώχῃς	ᾰ̓γεώχῃ	ᾰ̓γεώχητον	ᾰ̓γεώχητον	ᾰ̓γεώχωμεν	ᾰ̓γεώχητε	ᾰ̓γεώχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓γεώχοιμῐ, ᾰ̓γεωχοίην	ᾰ̓γεώχοις, ᾰ̓γεωχοίης	ᾰ̓γεώχοι, ᾰ̓γεωχοίη	ᾰ̓γεώχοιτον	ᾰ̓γεωχοίτην	ᾰ̓γεώχοιμεν	ᾰ̓γεώχοιτε	ᾰ̓γεώχοιεν
	imperative		ᾰ̓γέωχε	ᾰ̓γεωχέτω	ᾰ̓γεώχετον	ᾰ̓γεωχέτων		ᾰ̓γεώχετε	ᾰ̓γεωχόντων
		active
infinitive		ᾰ̓γεωχέναι
participle	m	ᾰ̓γεωχώς
	f	ᾰ̓γεωχυῖᾰ
	n	ᾰ̓γεωχός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾰ̓γηόχειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓γηόχειν, ᾰ̓γηόχη	ᾰ̓γηόχεις, ᾰ̓γηόχης	ᾰ̓γηόχει(ν)	ᾰ̓γηόχετον	ᾰ̓γηοχέτην	ᾰ̓γηόχεμεν	ᾰ̓γηόχετε	ᾰ̓γηόχεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

(bring a living creature): φέρω ‎(phérō, “to bring an inanimate thing”)

Derived terms

Terms derived from ἄγω ‎(ágō)

ἄγε ‎(áge)
ἄγετε ‎(ágete)
ἀγή ‎(agḗ)
ἀγός ‎(agós)
ἀγωγή ‎(agōgḗ)
ἀγωγός ‎(agōgós)
ἄγω καὶ φέρω ‎(ágō kaì phérō)
ἀγών ‎(agṓn)
ἄκτωρ ‎(áktōr)

ἀνάγω ‎(anágō)
ἀπάγω ‎(apágō)
διάγω ‎(diágō)
εἰσάγω ‎(eiságō)
ἐνάγω ‎(enágō)
ἐξάγω ‎(exágō)
ἐπάγω ‎(epágō)
κατάγω ‎(katágō)

μετάγω ‎(metágō)
παράγω ‎(parágō)
περιάγω ‎(periágō)
προάγω ‎(proágō)
προσάγω ‎(proságō)
συνάγω ‎(sunágō)
ὑπάγω ‎(hupágō)
ὑπεράγω ‎(huperágō)

Related terms

ἀγωνία ‎(agōnía)

ἄξιος ‎(áxios)

Descendants

Greek: άγω ‎(ágo)

References

ἄγω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἄγω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἄγω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἄγω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«ἄγω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἄγω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G71”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂eǵ-. Cognates include Sanskrit अजति ‎(ajati, “to drive, propel, cast”), Avestan 𐬀𐬰𐬀𐬌𐬙𐬌 ‎(azaiti), Old Armenian ածեմ ‎(acem), Latin agō and Old Norse aka ‎(“to drive”).

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /á.ɡɔː/
1st BC Egyptian: IPA: /ˈa.ɡo/
4th AD Koine: IPA: /ˈa.ɣo/
10th AD Byzantine: IPA: /ˈa.ɣo/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈa.ɣo/