Definify.com

Definition 2024

φέρω

Ancient Greek

Alternative forms

φάρω ‎(phárō) loc

Verb

φέρω • ‎(phérō)

I bring, bear, carry

Inflection

Present: φέρω, φέρομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φέρω	φέρεις	φέρει	φέρετον	φέρετον	φέρομεν	φέρετε	φέρουσῐ(ν)
	subjunctive	φέρω	φέρῃς	φέρῃ	φέρητον	φέρητον	φέρωμεν	φέρητε	φέρωσῐ(ν)
	optative	φέροιμῐ	φέροις	φέροι	φέροιτον	φεροίτην	φέροιμεν	φέροιτε	φέροιεν
	imperative		φέρε	φερέτω	φέρετον	φερέτων		φέρετε	φερόντων
middle/ passive	indicative	φέρομαι	φέρει/ φέρῃ	φέρεται	φέρεσθον	φέρεσθον	φερόμεθᾰ	φέρεσθε	φέρονται
	subjunctive	φέρωμαι	φέρῃ	φέρηται	φέρησθον	φέρησθον	φερώμεθᾰ	φέρησθε	φέρωνται
	optative	φεροίμην	φέροιο	φέροιτο	φέροισθον	φεροίσθην	φεροίμεθᾰ	φέροισθε	φέροιντο
	imperative		φέρου	φερέσθω	φέρεσθον	φερέσθων		φέρεσθε	φερέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φέρειν				φέρεσθαι
participle		φέρων , φέρουσᾰ , φέρον				φερόμενος , φερομένη , φερόμενον

Imperfect: ἔφερον, ἐφερόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφερον	ἔφερες	ἔφερε	ἐφέρετον	ἐφερέτην	ἐφέρομεν	ἐφέρετε	ἔφερον
middle/ passive	indicative	ἐφερόμην	ἐφέρου	ἐφέρετο	ἐφέρεσθον	ἐφερέσθην	ἐφερόμεθᾰ	ἐφέρεσθε	ἐφέροντο

Future: οἴσω, οἴσομαι, οἰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἴσω	οἴσεις	οἴσει	οἴσετον	οἴσετον	οἴσομεν	οἴσετε	οἴσουσῐ(ν)
active	optative	οἴσοιμῐ	οἴσοις	οἴσοι	οἴσοιτον	οἰσοίτην	οἴσοιμεν	οἴσοιτε	οἴσοιεν
middle	indicative	οἴσομαι	οἴσει/ οἴσῃ	οἴσεται	οἴσεσθον	οἴσεσθον	οἰσόμεθᾰ	οἴσεσθε	οἴσονται
middle	optative	οἰσοίμην	οἴσοιο	οἴσοιτο	οἴσοισθον	οἰσοίσθην	οἰσοίμεθᾰ	οἴσοισθε	οἴσοιντο
passive	indicative	οἰσθήσομαι	οἰσθήσει/ οἰσθήσῃ	οἰσθήσεται	οἰσθήσεσθον	οἰσθήσεσθον	οἰσθησόμεθᾰ	οἰσθήσεσθε	οἰσθήσονται
passive	optative	οἰσθησοίμην	οἰσθήσοιο	οἰσθήσοιτο	οἰσθήσοισθον	οἰσθησοίσθην	οἰσθησοίμεθᾰ	οἰσθήσοισθε	οἰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		οἴσειν			οἴσεσθαι		οἰσθήσεσθαι
participle		οἴσων , οἴσουσᾰ , οἶσον			οἰσόμενος , οἰσομένη , οἰσόμενον		οἰσθησόμενος , οἰσθησομένη , οἰσθησόμενον

Future: ἐνεχθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐνεχθήσομαι	ἐνεχθήσει/ ἐνεχθήσῃ	ἐνεχθήσεται	ἐνεχθήσεσθον	ἐνεχθήσεσθον	ἐνεχθησόμεθᾰ	ἐνεχθήσεσθε	ἐνεχθήσονται
passive	optative	ἐνεχθησοίμην	ἐνεχθήσοιο	ἐνεχθήσοιτο	ἐνεχθήσοισθον	ἐνεχθησοίσθην	ἐνεχθησοίμεθᾰ	ἐνεχθήσοισθε	ἐνεχθήσοιντο
		infinitive				participle
		ἐνεχθήσεσθαι				ἐνεχθησόμενος , ἐνεχθησομένη , ἐνεχθησόμενον

Aorist: ἤνεγκα, ἠνεγκάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤνεγκα	ἤνεγκας	ἤνεγκε	ἠνέγκατον	ἠνεγκάτην	ἠνέγκαμεν	ἠνέγκατε	ἤνεγκαν
	subjunctive	ἐνέγκω	ἐνέγκῃς	ἐνέγκῃ	ἐνέγκητον	ἐνέγκητον	ἐνέγκωμεν	ἐνέγκητε	ἐνέγκωσῐ(ν)
	optative	ἐνέγκαιμῐ	ἐνέγκαις/ ἐνέγκειας	ἐνέγκαι/ ἐνέγκειε	ἐνέγκαιτον	ἐνεγκαίτην	ἐνέγκαιμεν	ἐνέγκαιτε	ἐνέγκαιεν/ ἐνέγκειαν
	imperative		ἔνεγκον	ἐνεγκάτω	ἐνέγκατον	ἐνεγκάτων		ἐνέγκατε	ἐνεγκάντων
middle	indicative	ἠνεγκάμην	ἠνέγκω	ἠνέγκατο	ἠνέγκασθον	ἠνεγκάσθην	ἠνεγκάμεθα	ἠνέγκασθε	ἠνέγκαντο
	subjunctive	ἐνέγκωμαι	ἐνέγκῃ	ἐνέγκηται	ἐνέγκησθον	ἐνέγκησθον	ἐνεγκώμεθα	ἐνέγκησθε	ἐνέγκωνται
	optative	ἐνεγκαίμην	ἐνέγκαιο	ἐνέγκαιτο	ἐνέγκαισθον	ἐνεγκαίσθην	ἐνεγκαίμεθα	ἐνέγκαισθε	ἐνέγκαιντο
	imperative		ἔνεγκαι	ἐνεγκάσθω	ἐνέγκασθον	ἐνεγκάσθων		ἐνέγκασθε	ἐνεγκάσθων
		active				middle
infinitive		ἔνεγκαι				ἐνέγκασθαι
participle	m	ἐνέγκᾱς				ἐνεγκάμενος
	f	ἐνέγκᾱσα				ἐνεγκαμένη
	n	ἔνεγκαν				ἐνεγκάμενον

Aorist: ἤνεγκον, ἠνεγκόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤνεγκον	ἤνεγκες	ἤνεγκε	ἠνέγκετον	ἠνεγκέτην	ἠνέγκομεν	ἠνέγκετε	ἤνεγκον
	subjunctive	ἐνέγκω	ἐνέγκῃς	ἐνέγκῃ	ἐνέγκητον	ἐνέγκητον	ἐνέγκωμεν	ἐνέγκητε	ἐνέγκωσῐ(ν)
	optative	ἐνέγκοιμῐ	ἐνέγκοις	ἐνέγκοι	ἐνέγκοιτον	ἐνεγκοίτην	ἐνέγκοιμεν	ἐνέγκοιτε	ἐνέγκοιεν
	imperative		ἔνεγκε	ἐνεγκέτω	ἐνέγκετον	ἐνεγκέτων		ἐνέγκετε	ἐνεγκόντων
middle	indicative	ἠνεγκόμην	ἠνέγκου	ἠνέγκετο	ἠνέγκεσθον	ἠνεγκέσθην	ἠνεγκόμεθᾰ	ἠνέγκεσθε	ἠνέγκοντο
	subjunctive	ἐνέγκωμαι	ἐνέγκῃ	ἐνέγκηται	ἐνέγκησθον	ἐνέγκησθον	ἐνεγκώμεθᾰ	ἐνέγκησθε	ἐνέγκωνται
	optative	ἐνεγκοίμην	ἐνέγκοιο	ἐνέγκοιτο	ἐνέγκοισθον	ἐνεγκοίσθην	ἐνεγκοίμεθᾰ	ἐνέγκοισθε	ἐνέγκοιντο
	imperative		ἐνεγκοῦ	ἐνεγκέσθω	ἐνέγκεσθον	ἐνεγκέσθων		ἐνέγκεσθε	ἐνεγκέσθων
		active				middle
infinitive		ἐνεγκεῖν				ἐνεγκέσθαι
participle	m	ἐνεγκών				ἐνεγκόμενος
	f	ἐνεγκοῦσᾰ				ἐνεγκομένη
	n	ἐνεγκόν				ἐνεγκόμενον

Aorist: ἤνεικα, ἠνεικάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤνεικα	ἤνεικας	ἤνεικε	ἠνείκατον	ἠνεικάτην	ἠνείκαμεν	ἠνείκατε	ἤνεικαν
	subjunctive	ἐνείκω	ἐνείκῃς	ἐνείκῃ	ἐνείκητον	ἐνείκητον	ἐνείκωμεν	ἐνείκητε	ἐνείκωσῐ(ν)
	optative	ἐνείκαιμῐ	ἐνείκαις/ ἐνείκειας	ἐνείκαι/ ἐνείκειε	ἐνείκαιτον	ἐνεικαίτην	ἐνείκαιμεν	ἐνείκαιτε	ἐνείκαιεν/ ἐνείκειαν
	imperative		ἔνεικον	ἐνεικάτω	ἐνείκατον	ἐνεικάτων		ἐνείκατε	ἐνεικάντων
middle	indicative	ἠνεικάμην	ἠνείκω	ἠνείκατο	ἠνείκασθον	ἠνεικάσθην	ἠνεικάμεθα	ἠνείκασθε	ἠνείκαντο
	subjunctive	ἐνείκωμαι	ἐνείκῃ	ἐνείκηται	ἐνείκησθον	ἐνείκησθον	ἐνεικώμεθα	ἐνείκησθε	ἐνείκωνται
	optative	ἐνεικαίμην	ἐνείκαιο	ἐνείκαιτο	ἐνείκαισθον	ἐνεικαίσθην	ἐνεικαίμεθα	ἐνείκαισθε	ἐνείκαιντο
	imperative		ἔνεικαι	ἐνεικάσθω	ἐνείκασθον	ἐνεικάσθων		ἐνείκασθε	ἐνεικάσθων
		active				middle
infinitive		ἔνεικαι				ἐνείκασθαι
participle	m	ἐνείκᾱς				ἐνεικάμενος
	f	ἐνείκᾱσα				ἐνεικαμένη
	n	ἔνεικαν				ἐνεικάμενον

Aorist: ἤνῐκα, ἠνῐκάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤνῐκα	ἤνῐκας	ἤνῐκε	ἠνίκατον	ἠνῐκάτην	ἠνίκαμεν	ἠνίκατε	ἤνῐκαν
	subjunctive	ἐνίκω	ἐνίκῃς	ἐνίκῃ	ἐνίκητον	ἐνίκητον	ἐνίκωμεν	ἐνίκητε	ἐνίκωσῐ(ν)
	optative	ἐνίκαιμῐ	ἐνίκαις/ ἐνίκειας	ἐνίκαι/ ἐνίκειε	ἐνίκαιτον	ἐνῐκαίτην	ἐνίκαιμεν	ἐνίκαιτε	ἐνίκαιεν/ ἐνίκειαν
	imperative		ἔνῐκον	ἐνῐκάτω	ἐνίκατον	ἐνῐκάτων		ἐνίκατε	ἐνῐκάντων
middle	indicative	ἠνῐκάμην	ἠνίκω	ἠνίκατο	ἠνίκασθον	ἠνῐκάσθην	ἠνῐκάμεθα	ἠνίκασθε	ἠνίκαντο
	subjunctive	ἐνίκωμαι	ἐνίκῃ	ἐνίκηται	ἐνίκησθον	ἐνίκησθον	ἐνῐκώμεθα	ἐνίκησθε	ἐνίκωνται
	optative	ἐνῐκαίμην	ἐνίκαιο	ἐνίκαιτο	ἐνίκαισθον	ἐνῐκαίσθην	ἐνῐκαίμεθα	ἐνίκαισθε	ἐνίκαιντο
	imperative		ἔνῐκαι	ἐνῐκάσθω	ἐνίκασθον	ἐνῐκάσθων		ἐνίκασθε	ἐνῐκάσθων
		active				middle
infinitive		ἔνῐκαι				ἐνίκασθαι
participle	m	ἐνίκᾱς				ἐνῐκάμενος
	f	ἐνίκᾱσα				ἐνῐκαμένη
	n	ἔνῐκαν				ἐνῐκάμενον

Aorist: ἠνέχθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἠνέχθην	ἠνέχθης	ἠνέχθη	ἠνέχθητον	ἠνεχθήτην	ἠνέχθημεν	ἠνέχθητε	ἠνέχθησαν
	subjunctive	ἐνεχθῶ	ἐνεχθῇς	ἐνεχθῇ	ἐνεχθῆτον	ἐνεχθῆτον	ἐνεχθῶμεν	ἐνεχθῆτε	ἐνεχθῶσῐ(ν)
	optative	ἐνεχθείην	ἐνεχθείης	ἐνεχθείη	ἐνεχθεῖτον/ ἐνεχθείητον	ἐνεχθείτην/ ἐνεχθειήτην	ἐνεχθεῖμεν/ ἐνεχθείημεν	ἐνεχθεῖτε/ ἐνεχθείητε	ἐνεχθεῖεν/ ἐνεχθείησαν
	imperative		ἐνέχθητι	ἐνεχθήτω	ἐνέχθητον	ἐνεχθήτων		ἐνέχθητε	ἐνεχθέντων
		infinitive				participle
passive		ἐνεχθῆναι				ἐνεχθείς, ἐνεχθεῖσα, ἐνεχθέν

Perfect: ἐνήνοχᾰ, ἐνήνεγμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνήνοχᾰ	ἐνήνοχᾰς	ἐνήνοχε	ἐνηνόχᾰτον	ἐνηνόχᾰτον	ἐνηνόχᾰμεν	ἐνηνόχᾰτε	ἐνήνοχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνηνοχὼς ὦ/ ἐνηνόχω	ἐνηνοχὼς ᾖς/ ἐνηνόχῃς	ἐνηνοχὼς ᾖ/ ἐνηνόχῃ	ἐνηνοχότε ἦτον/ ἐνηνόχητον	ἐνηνοχότε ἦτον/ ἐνηνόχητον	ἐνηνοχότες ὦμεν/ ἐνηνόχωμεν	ἐνηνοχότες ἦτε/ ἐνηνόχητε	ἐνηνοχότες ὦσῐ(ν)/ ἐνηνόχωσῐ(ν)
	optative	ἐνηνοχὼς εἴην/ ἐνηνόχοιμῐ/ ἐνηνοχοίην	ἐνηνοχὼς εἴης/ ἐνηνόχοις/ ἐνηνοχοίης	ἐνηνοχὼς εἴη/ ἐνηνόχοι/ ἐνηνοχοίη	ἐνηνοχότε εἴητον/ ἐνηνοχότε εἶτον/ ἐνηνόχοιτον	ἐνηνοχὀτε εἰήτην/ ἐνηνοχότε εἴτην/ ἐνηνοχοίτην	ἐνηνοχότες εἴημεν/ ἐνηνοχότες εἶμεν/ ἐνηνόχοιμεν	ἐνηνοχότες εἴητε/ ἐνηνοχότες εἶτε/ ἐνηνόχοιτε	ἐνηνοχότες εἴησᾰν/ ἐνηνοχότε εἶεν/ ἐνηνόχοιεν
	imperative		ἐνηνοχὼς ἴσθῐ	ἐνηνοχὼς ἔστω	ἐνηνοχότε ἔστον	ἐνηνοχότε ἔστων		ἐνηνοχότες ἔστε	ἐνηνοχόντες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἐνήνεγμαι	ἐνήνεξαι	ἐνήνεκται	ἐνήνεχθον	ἐνήνεχθον	ἐνηνέγμεθᾰ	ἐνήνεχθε	ἐνηνεγμένοι εἰσί
	subjunctive	ἐνηνεγμένος ὦ	ἐνηνεγμένος ᾖς	ἐνηνεγμένος ᾖ	ἐνηνεγμένω ἦτον	ἐνηνεγμένω ἦτον	ἐνηνεγμένοι ὦμεν	ἐνηνεγμένοι ἦτε	ἐνηνεγμένοι ὦσῐ
	optative	ἐνηνεγμένος εἴην	ἐνηνεγμένος εἴης	ἐνηνεγμένος εἴη	ἐνηνεγμένοι εἴητον/ ἐνηνεγμένοι εἶτον	ἐνηνεγμένω εἰήτην/ ἐνηνεγμένω εἴτην	ἐνηνεγμένοι εἴημεν/ ἐνηνεγμένοι εἶμεν	ἐνηνεγμένοι εἴητε/ ἐνηνεγμένοι εἶτε	ἐνηνεγμένοι εἴησᾰν/ ἐνηνεγμένοι εἶεν
	imperative		ἐνήνεξο	ἐνηνέχθω	ἐνήνεχθον	ἐνηνέχθων		ἐνήνεχθε	ἐνηνέχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνηνοχέναι				ἐνηνέχθαι
participle		ἐνηνοχώς , ἐνηνοχυῖα , ἐνηνοχός				ἐνηνεγμένος , ἐνηνεγμένη , ἐνηνεγμένον

Derived terms

Terms derived from φέρω ‎(phérō)

ἀποφέρω ‎(apophérō)
εἰσφέρω ‎(eisphérō)
ἐπιφέρω ‎(epiphérō)

καταφέρω ‎(kataphérō)
μεταφέρω ‎(metaphérō)
προσφέρω ‎(prosphérō)

συμφέρω ‎(sumphérō)
Φερενίκη ‎(Phereníkē)

References

φέρω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φέρω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φέρω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«φέρω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«φέρω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
φέρω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5342”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Alternative forms

φέρνω ‎(férno, “to carry something a distance”)

Etymology

From Ancient Greek φέρω ‎(phérō), from Proto-Hellenic *pʰérō, from Proto-Indo-European *bʰer-.

Verb

φέρω • ‎(féro) ‎(simple past έφερα, passive form φέρνομαι)

bear, carry (decoration, injuries, scars)

Conjugation

φέρω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	φέρω	έφερα	θα φέρω	να φέρω
2s	φέρεις	έφερες	θα φέρεις	να φέρεις	φέρε
3s	φέρει	έφερε	θα φέρει	να φέρει

1p	φέρουμε, φέρομε	φέραμε	θα φέρουμε, φέρομε	να φέρουμε, φέρομε
2p	φέρετε	φέρατε	θα φέρετε	να φέρετε	φέρετε
3p	φέρουν, φέρουνε	έφεραν, φέραν, φέρανε	θα φέρουν, φέρουνε	να φέρουν, φέρουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	φέρω	έφερα	θα φέρω	να φέρω
2s	φέρεις	έφερες	θα φέρεις	να φέρεις	φέρε
3s	φέρει	έφερε	θα φέρει	να φέρει

1p	φέρουμε, φέρομε	φέραμε	θα φέρουμε, φέρομε	να φέρουμε, φέρομε
2p	φέρετε	φέρατε	θα φέρετε	να φέρετε	φέρτε, φέρετε
3p	φέρουν, φέρουνε	έφεραν, φέραν, φέρανε	θα φέρουν, φέρουνε	να φέρουν, φέρουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω φέρει	είχα φέρει	θα έχω φέρει	να έχω φέρει
2s	έχεις φέρει	είχες φέρει	θα έχεις φέρει	να έχεις φέρει
3s	έχει φέρει	είχε φέρει	θα έχει φέρει	να έχει φέρει

1p	έχουμε φέρει	είχαμε φέρει	θα έχουμε φέρει	να έχουμε φέρει
2p	έχετε φέρει	είχατε φέρει	θα έχετε φέρει	να έχετε φέρει
3p	έχουν φέρει	είχαν φέρει	θα έχουν φέρει	να έχουν φέρει

	Participle:	φέροντας	Non-finite ^‡	φέρει	217, 1h

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Related terms

φερτός ‎(fertós, “redeposited, transferred”)
φορείο n ‎(foreío, “stretcher”)
-φόρος ‎(-fóros, “carrier”)
φόρος m ‎(fóros, “tax, tribute”)

Etymology

From Proto-Hellenic *pʰérō, from Proto-Indo-European *bʰéreti. Cognates include Latin ferō, Sanskrit भरति ‎(bhárati), Old Armenian բերեմ ‎(berem) and Old English beran (English bear).

The aorist ἤνεγκα ‎(ḗnenka, “I brought”) is from Proto-Indo-European *h₂eh₂nónḱe, reduplicated perfect of *h₂neḱ- ‎(“to reach”). Cognates include Old Irish ·ánaic (preterite of ·icc) and Sanskrit आनंश ‎(ānáṃśa, “I have attained”) (perfect of अश्नुते ‎(aśnuté)).

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /pʰé.rɔː/
1st BC Egyptian: IPA: /ˈpʰɛ.ro/
4th AD Koine: IPA: /ˈɸe.ro/
10th AD Byzantine: IPA: /ˈfe.ro/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈfe.ro/

Definify.com

Definition 2024

φέρω

φέρω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

References

Greek

Alternative forms

Etymology

Verb

Conjugation

Related terms

Etymology

Pronunciation

Similar Results