Definify.com
Definition 2025
προάγω
προάγω
Ancient Greek
Verb
προάγω • (proágō)
- to lead forward, on, onward
- (seemingly intransitive, properly of an officer) to lead on, advance, push forward
- (figuratively) to precede
- to go on, advance
- New Testament, Second Epistle of John 9
- to excel
Inflection
Present: προάγω, προάγομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | προάγω | προάγεις | προάγει | προάγετον | προάγετον | προάγομεν | προάγετε | προάγουσῐ(ν) |
| subjunctive | προάγω | προάγῃς | προάγῃ | προάγητον | προάγητον | προάγωμεν | προάγητε | προάγωσῐ(ν) | |
| optative | προάγοιμῐ | προάγοις | προάγοι | προάγοιτον | προαγοίτην | προάγοιμεν | προάγοιτε | προάγοιεν | |
| imperative | προάγε | προαγέτω | προάγετον | προαγέτων | προάγετε | προαγόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | προάγομαι | προάγει/ προάγῃ |
προάγεται | προάγεσθον | προάγεσθον | προαγόμεθᾰ | προάγεσθε | προάγονται |
| subjunctive | προάγωμαι | προάγῃ | προάγηται | προάγησθον | προάγησθον | προαγώμεθᾰ | προάγησθε | προάγωνται | |
| optative | προαγοίμην | προάγοιο | προάγοιτο | προάγοισθον | προαγοίσθην | προαγοίμεθᾰ | προάγοισθε | προάγοιντο | |
| imperative | προάγου | προαγέσθω | προάγεσθον | προαγέσθων | προάγεσθε | προαγέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | προάγειν | προάγεσθαι | |||||||
| participle | προάγων , προάγουσᾰ , προάγον | προαγόμενος , προαγομένη , προαγόμενον | |||||||
Future: προάξω, προάξομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | προάξω | προάξεις | προάξει | προάξετον | προάξετον | προάξομεν | προάξετε | προάξουσῐ(ν) |
| optative | προάξοιμῐ | προάξοις | προάξοι | προάξοιτον | προαξοίτην | προάξοιμεν | προάξοιτε | προάξοιεν | |
| middle | indicative | προάξομαι | προάξει/ προάξῃ |
προάξεται | προάξεσθον | προάξεσθον | προαξόμεθᾰ | προάξεσθε | προάξονται |
| optative | προαξοίμην | προάξοιο | προάξοιτο | προάξοισθον | προαξοίσθην | προαξοίμεθᾰ | προάξοισθε | προάξοιντο | |
| active | middle | ||||||||
| infinitive | προάξειν | προάξεσθαι | |||||||
| participle | προάξων , προάξουσᾰ , προάξον | προαξόμενος , προαξομένη , προαξόμενον | |||||||
Aorist: προῆξα, προηξάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | προῆξα | προῆξας | προῆξε | προήξατον | προηξάτην | προήξαμεν | προήξατε | προῆξαν |
| subjunctive | προάξω | προάξῃς | προάξῃ | προάξητον | προάξητον | προάξωμεν | προάξητε | προάξωσῐ(ν) | |
| optative | προάξαιμῐ | προάξαις/ προάξειας |
προάξαι/ προάξειε |
προάξαιτον | προαξαίτην | προάξαιμεν | προάξαιτε | προάξαιεν/ προάξειαν |
|
| imperative | προάξον | προαξάτω | προάξατον | προαξάτων | προάξατε | προαξάντων | |||
| middle | indicative | προηξάμην | προήξω | προήξατο | προήξασθον | προηξάσθην | προηξάμεθα | προήξασθε | προήξαντο |
| subjunctive | προάξωμαι | προάξῃ | προάξηται | προάξησθον | προάξησθον | προαξώμεθα | προάξησθε | προάξωνται | |
| optative | προαξαίμην | προάξαιο | προάξαιτο | προάξαισθον | προαξαίσθην | προαξαίμεθα | προάξαισθε | προάξαιντο | |
| imperative | προάξαι | προαξάσθω | προάξασθον | προαξάσθων | προάξασθε | προαξάσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | προάξαι | προάξασθαι | |||||||
| participle | m | προάξᾱς | προαξάμενος | ||||||
| f | προάξᾱσα | προαξαμένη | |||||||
| n | προάξαν | προαξάμενον | |||||||
Perfect: προῆχα
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | προῆχα | προῆχας | προῆχε | προήχατον | προήχατον | προήχαμεν | προήχατε | προήχᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | προηχὼς ὦ/ προήχω |
προηχὼς ᾖς/ προήχῃς |
προηχὼς ᾖ/ προήχῃ |
προηχότε ἦτον/ προήχητον |
προηχότε ἦτον/ προήχητον |
προηχότες ὦμεν/ προήχωμεν |
προηχότες ἦτε/ προήχητε |
προηχότες ὦσῐ(ν)/ προήχωσῐ(ν) |
|
| optative | προηχὼς εἴην/ προήχοιμῐ/ προηχοίην |
προηχὼς εἴης/ προήχοις/ προηχοίης |
προηχὼς εἴη/ προήχοι/ προηχοίη |
προηχότε εἴητον/ προηχότε εἶτον/ προήχοιτον |
προηχὀτε εἰήτην/ προηχότε εἴτην/ προηχοίτην |
προηχότες εἴημεν/ προηχότες εἶμεν/ προήχοιμεν |
προηχότες εἴητε/ προηχότες εἶτε/ προήχοιτε |
προηχότες εἴησαν/ προηχότε εἶεν/ προήχοιεν |
|
| imperative | προηχὼς ἴσθῐ | προηχὼς ἔστω | προηχότε ἔστον | προηχότε ἔστων | προηχότες ἔστε | προηχότες ὄντων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| active | προηχέναι | προηχώς , προηχυῖα , προηχός | |||||||
References
- προάγω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προάγω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «προάγω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G4254”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979