Definify.com
Definition 2025
Sitt
sitt
sitt
Estonian
Noun
sitt (genitive sita, partitive sitta)
- (somewhat rude) ****
Declension
Declension of sitt (type riik)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sitt | sitad |
| genitive | sita | sittade |
| partitive | sitta | sitte / sittasid |
| illative | sitta / sitasse | sittadesse |
| inessive | sitas | sittades |
| elative | sitast | sittadest |
| allative | sitale | sittadele |
| adessive | sital | sittadel |
| ablative | sitalt | sittadelt |
| translative | sitaks | sittadeks |
| terminative | sitani | sittadeni |
| essive | sitana | sittadena |
| abessive | sitata | sittadeta |
| comitative | sitaga | sittadega |
Synonyms
- ekskrement
- fekaal
- kaka
- kaki
- pask
- roe
- väljaheide
Derived terms
- sitikas
- sitajunn
- sitane
- sitapea
- sitapott
- sitasitikas
Related terms
See also
Maltese
Numeral
sitt m, f
- (construct) six
Usage notes
- The construct form is used before counted nouns.
Synonyms
- sitta (absolute form)
Coordinate terms
Norwegian Bokmål
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /siːt/
Determiner
sitt n
- neuter singular of sin
Verb
sitt
- imperative of sitte
References
- “sin” in The Bokmål Dictionary / The Nynorsk Dictionary.
Norwegian Nynorsk
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /siːt/
Determiner
sitt n
- neuter singular of sin
Verb
sitt
References
- “sin” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
Pronunciation
- IPA(key): sɪt
Pronoun
sitt
Declension
Swedish personal pronouns
*Not universally accepted.
Verb
sitt
- imperative of sitta.