Definify.com
Definition 2024
मित्र
मित्र
Hindi
Noun
मित्र • (mitra) m (Urdu spelling متر)
- friend
-
मैंने एक मित्र से अपना सामान मँगवाया।
- mainne ek mitra se apnā sāmān mãgvāyā.
- I got a friend to bring my luggage.
- मेरे मित्र ने मुझे ठगा है।
- mere mitra ne mujhe ṭhagā hai.
- My friend has duped me.
-
मैंने एक मित्र से अपना सामान मँगवाया।
- ally
-
दूसरा विश्वयुद्ध में, इंग्लैंड अमरीका का पक्का मित्र था।
- dūsrā viśvayuddh mẽ, iṅglaiṇḍ amrīkā kā pakkā mitra thā.
- During the Second World War, England was America's staunch ally.
-
दूसरा विश्वयुद्ध में, इंग्लैंड अमरीका का पक्का मित्र था।
Declension
| Declension of मित्र | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| direct | मित्र (mitra) | मित्र (mitra) |
| oblique | मित्र (mitra) | मित्रों (mitrõ) |
| vocative | मित्र (mitra) | मित्रो (mitro) |
Synonyms
- (friend): दोस्त (dost)
Related terms
References
- Bahri, Hardev (1989), “मित्र”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-Iranian *mitra (literally “(that which) causes binding”), from Proto-Indo-European *mei (literally “to bind”). Indo-Aryan languages preserve the literal meaning in the sense of friend, one of the aspects of binding and alliance.
Cognate with Avestan 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬋 (Miθrō), 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 (Miθra) [cf. Mithra], which was also borrowed into Old Persian 𐎷𐎰𐎼 (Miθra).
Noun
मित्र • (mitrá) m, n
Declension
| Masculine a-stem declension of मित्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | मित्रः (mitraḥ) | ||
| Gen. sg. | मित्रस्य (mitrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | मित्रः (mitraḥ) | मित्रौ (mitrau) | मित्राः (mitrāḥ) |
| Vocative | मित्र (mitra) | मित्रौ (mitrau) | मित्राः (mitrāḥ) |
| Accusative | मित्रम् (mitram) | मित्रौ (mitrau) | मित्रान् (mitrān) |
| Instrumental | मित्रेण (mitreṇa) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रैः (mitraiḥ) |
| Dative | मित्राय (mitrāya) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Ablative | मित्रात् (mitrāt) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Genitive | मित्रस्य (mitrasya) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्राणाम् (mitrāṇām) |
| Locative | मित्रे (mitre) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्रेषु (mitreṣu) |
| Neuter a-stem declension of मित्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | मित्रम् (mitram) | ||
| Gen. sg. | मित्रस्य (mitrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | मित्रम् (mitram) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Vocative | मित्र (mitra) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Accusative | मित्रम् (mitram) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Instrumental | मित्रेण (mitreṇa) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रैः (mitraiḥ) |
| Dative | मित्रा (mitrā) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Ablative | मित्रात् (mitrāt) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Genitive | मित्रस्य (mitrasya) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्राणाम् (mitrāṇām) |
| Locative | मित्रे (mitre) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्रेषु (mitreṣu) |
Proper noun
मित्र • (mitrá) m, n
- Mitra
- name of a मरुत् (marut)
- name of a son of वसिष्ठ (vasiṣṭha) and various other men
- name of the third मुहूर्त (muhūrta)
- (in the dual) = मित्रवरुण (mitrá-varuṇa)
Noun
मित्र • (mitrá) n
- friendship
- a friend, companion
- (with औरस (aurasa)) a friend connected by blood-relationship
- an ally (a prince whose territory adjoins that of an immediate neighbour who is called अरि (ari), enemy; in this meaning also applied to planets)
- a companion to = resemblance of (+ genitive)
- (at the end of a compound) resembling, like
- name of the god Mitra (enumerated among the 10 fires)
- a particular mode of fighting
Declension
| Neuter a-stem declension of मित्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | मित्रम् (mitram) | ||
| Gen. sg. | मित्रस्य (mitrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | मित्रम् (mitram) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Vocative | मित्र (mitra) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Accusative | मित्रम् (mitram) | मित्रे (mitre) | मित्राणि (mitrāṇi) |
| Instrumental | मित्रेण (mitreṇa) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रैः (mitraiḥ) |
| Dative | मित्रा (mitrā) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Ablative | मित्रात् (mitrāt) | मित्राभ्याम् (mitrābhyām) | मित्रेभ्यः (mitrebhyaḥ) |
| Genitive | मित्रस्य (mitrasya) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्राणाम् (mitrāṇām) |
| Locative | मित्रे (mitre) | मित्रयोः (mitrayoḥ) | मित्रेषु (mitreṣu) |