Definify.com
Definition 2024
पुरु
पुरु
Sanskrit
Adjective
पुरु • (purú)
- much, many, abundant (only पुरू (purū), पुरूणि (purū́ṇi), पुरूणाम् (purūṇām) and several cases of f पूर्वी (pūrvī); in later language only a the end of a compound) (RV. etc.)
- much, often, very (also with a comparative or superlative)
- with सिमा (simā) — everywhere
- with तिरस् (tirás) — far off, from afar
- पुरारु (purā*rú) — far and wide
- पुरु विश्व (purú víśva) — one and all, every
Declension
| Masculine u-stem declension of पुरु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पुरुः (puruḥ) | ||
| Gen. sg. | पुरोः (puroḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पुरुः (puruḥ) | पुरू (purū) | पुरवः (puravaḥ) |
| Vocative | पुरो (puro) | पुरू (purū) | पुरवः (puravaḥ) |
| Accusative | पुरुम् (purum) | पुरू (purū) | पुरून् (purūn) |
| Instrumental | पुरुणा (puruṇā) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभिः (purubhiḥ) |
| Dative | पुरवे (purave) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Ablative | पुरोः (puroḥ) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Genitive | पुरोः (puroḥ) | पुर्वोः (purvoḥ) | पुरूणाम् (purūṇām) |
| Locative | पुरौ (purau) | पुर्वोः (purvoḥ) | पुरुषु (puruṣu) |
| Feminine ī-stem declension of पूर्वी | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पूर्वी (pūrvī) | ||
| Gen. sg. | पूर्व्याः (pūrvyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पूर्वी (pūrvī) | पूर्व्यौ (pūrvyau) | पूर्व्यः (pūrvyaḥ) |
| Vocative | पूर्वि (pūrvi) | पूर्व्यौ (pūrvyau) | पूर्व्यः (pūrvyaḥ) |
| Accusative | पूर्वीम् (pūrvīm) | पूर्व्यौ (pūrvyau) | पूर्वीः (pūrvīḥ) |
| Instrumental | पूर्व्या (pūrvyā) | पूर्वीभ्याम् (pūrvībhyām) | पूर्वीभिः (pūrvībhiḥ) |
| Dative | पूर्व्यै (pūrvyai) | पूर्वीभ्याम् (pūrvībhyām) | पूर्वीभ्यः (pūrvībhyaḥ) |
| Ablative | पूर्व्याः (pūrvyāḥ) | पूर्वीभ्याम् (pūrvībhyām) | पूर्वीभ्यः (pūrvībhyaḥ) |
| Genitive | पूर्व्याः (pūrvyāḥ) | पूर्व्योः (pūrvyoḥ) | पूर्वीणाम् (pūrvīṇām) |
| Locative | पूर्व्याम् (pūrvyām) | पूर्व्योः (pūrvyoḥ) | पूर्वीषु (pūrvīṣu) |
| Neuter u-stem declension of पुरु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पुरु (puru) | ||
| Gen. sg. | पुरुणः (puruṇaḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पुरु (puru) | पुरुणी (puruṇī) | पुरूणि (purūṇi) |
| Vocative | पुरु (puru) | पुरुणी (puruṇī) | पुरूणि (purūṇi) |
| Accusative | पुरु (puru) | पुरुणी (puruṇī) | पुरूणि (purūṇi) |
| Instrumental | पुरुणा (puruṇā) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभिः (purubhiḥ) |
| Dative | पुरुणे (puruṇe) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Ablative | पुरुणः (puruṇaḥ) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Genitive | पुरुणः (puruṇaḥ) | पुरुणोः (puruṇoḥ) | पुरूणाम् (purūṇām) |
| Locative | पुरुणि (puruṇi) | पुरुणोः (puruṇoḥ) | पुरुषु (puruṣu) |
Noun
पुरु • (purú) m
- the pollen of a flower (L.)
- heaven, paradise (L.)
- (cf. पूरु (pūru)) name of a prince (the son of Yayāti and Śarmiṣṭhā and sixth monarch of the lunar race) (MBh., Śak.)
- name of a son of Vasu-deva and Saha-devā (BhP.)
- name of a son of Madhu (VP.)
Declension
| Masculine u-stem declension of पुरु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पुरुः (puruḥ) | ||
| Gen. sg. | पुरोः (puroḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पुरुः (puruḥ) | पुरू (purū) | पुरवः (puravaḥ) |
| Vocative | पुरो (puro) | पुरू (purū) | पुरवः (puravaḥ) |
| Accusative | पुरुम् (purum) | पुरू (purū) | पुरून् (purūn) |
| Instrumental | पुरुणा (puruṇā) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभिः (purubhiḥ) |
| Dative | पुरवे (purave) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Ablative | पुरोः (puroḥ) | पुरुभ्याम् (purubhyām) | पुरुभ्यः (purubhyaḥ) |
| Genitive | पुरोः (puroḥ) | पुर्वोः (purvoḥ) | पुरूणाम् (purūṇām) |
| Locative | पुरौ (purau) | पुर्वोः (purvoḥ) | पुरुषु (puruṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0636