Baluchi

Noun

زمین • ‎(zamín)

1. earth
2. land
3. ground
4. soil

Persian

Alternative forms

• زمی ‎(zami) (archaic, dialectal)

Etymology

From earlier زمی ‎(zami), from Middle Persian zmyk' ‎(zamīg, “earth”), from Proto-Iranian (compare Kurdish zevî, Avestan 𐬰𐬃 ‎(zā̊)), from Proto-Indo-Iranian (compare Sanskrit क्ष ‎(kṣa)), ultimately from Proto-Indo-European *dʰéǵʰōm (compare Russian земля́ ‎(zemljá), Latvian zeme, Latin humus, Ancient Greek χθών ‎(khthṓn)).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): /zæˈmiːn/
• (Iranian Persian) IPA^(key): [zæˈmin]
• (Tehrani) IPA^(key): [zeˈmin]

Noun

زمین • ‎(zamin) ‎(plural زمین‌ها ‎(zamin-hâ))

1. earth
2. land
3. soil
4. ground

Synonyms

• (land): سرزمین ‎(sarzamin)
• (soil): خاک ‎(xâk), سرزمین ‎(sarzamin)

Derived terms

• سرزمین ‎(sarzamin)
• زمین‌دار ‎(zamin-dâr)
• زمین خوردن ‎(zamin xordan)
• زمین زدن ‎(zamin zadan)

Proper noun

زمین • ‎(Zamin)

1. Earth

Derived terms

• زمینی ‎(Zamini)

See also

• (planets of the Solar System) سیاره‌های منظومه شمسی ‎(sayâre-hâ-ye manzume-šamsi); تیر ‎(tir), ناهید ‎(nâhid), زمین ‎(zamin), مریخ ‎(merrix), مشتری ‎(moštari), زحل ‎(zohal), اورانوس ‎(urânus), نپتون ‎(neptun)

References

• MacKenzie, D. N. (1971), “zamīg”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 98

Urdu

Etymology

From Persian زمین ‎(zamin).

Noun

زمین • ‎(zamīn) f ‎(Hindi spelling ज़मीन)

1. earth
2. Earth
3. land
4. soil
5. floor
6. ground
7. foundation