Definify.com
Definition 2025
отрубить
отрубить
Russian
Verb
отруби́ть • (otrubítʹ) pf (imperfective отруба́ть)
- to chop off, cut off
Conjugation
Conjugation of отруби́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | отруби́ть otrubítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | отруби́вший otrubívšij |
| passive | — | отру́бленный otrúblennyj |
| adverbial | — | отруби́в otrubív, отруби́вши otrubívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | отрублю́ otrubljú |
| 2nd singular (ты) | — | отру́бишь otrúbišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | отру́бит otrúbit |
| 1st plural (мы) | — | отру́бим otrúbim |
| 2nd plural (вы) | — | отру́бите otrúbite |
| 3rd plural (они́) | — | отру́бят otrúbjat |
| imperative | singular | plural |
| отруби́ otrubí |
отруби́те otrubíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | отруби́л otrubíl |
отруби́ли otrubíli |
| feminine (я/ты/она́) | отруби́ла otrubíla |
|
| neuter (оно́) | отруби́ло otrubílo |
|