Definify.com

Definition 2024


óður

óður

See also: odur

Faroese

Adjective

óður

  1. angry, beside oneself
  2. mad, stupid
  3. wrong

Declension

óður a15
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) óður óð ótt
Accusative (hvønnfall) óðan óða
Dative (hvørjumfall) óðum óðari óðum
Genitive (hvørsfall) (óðs) (óðar) (óðs)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) óðir óðar óð
Accusative (hvønnfall) óðar
Dative (hvørjumfall) óðum
Genitive (hvørsfall) (óða)

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈouːðʏr/
  • Rhymes: -ouːðʏr

Etymology 1

From Old Norse óðr, from Proto-Germanic *wōdaz.

Adjective

óður (comparative óðari, superlative óðastur)

  1. furious, frantic
    • Mammút, Karkari
      Blástu henni til mín yfir óðar öldur.
  2. mad, crazy
Inflection

Etymology 2

Noun

óður m (genitive singular óðs or óðar, nominative plural óðar)

  1. ode
Declension