Definify.com
Definition 2025
walgen_van
walgen
Dutch
Verb
walgen
- (archaic) to cause to become nauseated, to disgust.
- Het walgt mij. - It makes me sick.
- (used with van) to abhor, to hate
- Ik walg van jou. - I abhor you.
Inflection
| Inflection of walgen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | walgen | |||
| past singular | walgde | |||
| past participle | gewalgd | |||
| infinitive | walgen | |||
| gerund | walgen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | walg | walgde | ||
| 2nd person sing. (jij) | walgt | walgde | ||
| 2nd person sing. (u) | walgt | walgde | ||
| 2nd person sing. (gij) | walgt | walgde | ||
| 3rd person singular | walgt | walgde | ||
| plural | walgen | walgden | ||
| subjunctive sing.1 | walge | walgde | ||
| subjunctive plur.1 | walgen | walgden | ||
| imperative sing. | walg | |||
| imperative plur.1 | walgt | |||
| participles | walgend | gewalgd | ||
| 1) Archaic. | ||||