Definify.com
Definition 2024
víkja
víkja
Faroese
Verb
víkja
Conjugation
| v-36-2 | ||||
| infinitive | víkja | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | víkjandi | |||
| past participle a26/a5 | vikin/ víktur |
|||
| supine | vikið/ víkt |
|||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | víki | víkur/ víkir |
víkur/ víkir |
víkja |
| past | veik/ víkti |
veikst/ víkti |
veik/ víkti |
viku/ víktu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | víkj! | — | víkjið! |
Icelandic
Etymology
From Old Norse víkva, víkja, from Proto-Germanic *wīkwaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈviːca/
- Rhymes: -iːca
Verb
víkja (strong verb, third-person singular past indicative vék, third-person plural past indicative viku, supine vikið)
Conjugation
víka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að víka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vikið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
víkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég vík | við víkum | present (nútíð) |
ég víki | við víkum |
| þú víkur | þið víkið | þú víkir | þið víkið | ||
| hann, hún, það víkur | þeir, þær, þau víka | hann, hún, það víki | þeir, þær, þau víki | ||
| past (þátíð) |
ég veik / vék | við vikum | past (þátíð) |
ég viki | við vikjum |
| þú veikst / vékst | þið vikuð | þú vikir | þið vikjuð | ||
| hann, hún, það veik / vék | þeir, þær, þau viku | hann, hún, það viki | þeir, þær, þau vikju | ||
| imperative (boðháttur) |
vík (þú) | víkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| víktu | víkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
víkast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að víkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vikist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
víkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég víkst | við víkumst | present (nútíð) |
ég víkist | við víkumst |
| þú víkst | þið víkist | þú víkist | þið víkist | ||
| hann, hún, það víkst | þeir, þær, þau víkast | hann, hún, það víkist | þeir, þær, þau víkist | ||
| past (þátíð) |
ég veikst / vékst | við vikumst | past (þátíð) |
ég vikist | við vikjumst |
| þú veikst / vékst | þið vikust | þú vikist | þið vikjust | ||
| hann, hún, það veikst / vékst | þeir, þær, þau vikust | hann, hún, það vikist | þeir, þær, þau vikjust | ||
| imperative (boðháttur) |
víkst (þú) | víkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| víkstu | víkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vikinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
vikinn | vikin | vikið | viknir | viknar | vikin | |
| accusative (þolfall) |
vikinn | vikna | vikið | vikna | viknar | vikin | |
| dative (þágufall) |
viknum | vikinni | viknu | viknum | viknum | viknum | |
| genitive (eignarfall) |
vikins | vikinnar | vikins | vikinna | vikinna | vikinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
vikni | vikna | vikna | viknu | viknu | viknu | |
| accusative (þolfall) |
vikna | viknu | vikna | viknu | viknu | viknu | |
| dative (þágufall) |
vikna | viknu | vikna | viknu | viknu | viknu | |
| genitive (eignarfall) |
vikna | viknu | vikna | viknu | viknu | viknu | |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.