Home Search Index

Definify.com

  •  

Definition 2025


uitblijven

uitblijven

Dutch

Verb

uitblijven

  1. (intransitive) to stay away, to fail to appear

Inflection

Inflection of uitblijven (strong class 1, separable)
infinitive uitblijven
past singular bleef uit
past participle uitgebleven
infinitive uitblijven
gerund uitblijven n
verbal noun —
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blijf uit bleef uit uitblijf uitbleef
2nd person sing. (jij) blijft uit bleef uit uitblijft uitbleef
2nd person sing. (u) blijft uit bleef uit uitblijft uitbleef
2nd person sing. (gij) blijft uit bleeft uit uitblijft uitbleeft
3rd person singular blijft uit bleef uit uitblijft uitbleef
plural blijven uit bleven uit uitblijven uitbleven
subjunctive sing.1 blijve uit bleve uit uitblijve uitbleve
subjunctive plur.1 blijven uit bleven uit uitblijven uitbleven
imperative sing. blijf uit
imperative plur.1 blijft uit
participles uitblijvend uitgebleven
1) Archaic.

Anagrams

  • blijven uit

Etymology

uit +‎ blijven

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯dˌblɛi̯və(n)/

Similar Results

© 2025 Definify.com · All rights reserved.

Privacy · About · Terms