Definify.com
Definition 2025
teken
teken
Dutch
Noun
teken n (plural tekenen or tekens, diminutive tekentje n)
- sign
- De firma kent sterren aan restaurants toe als teken van de kwaliteit. ― The firm confers stars to restaurants as a sign of quality.
- signal
- character
- Chinese tekens ― Chinese characters.
Derived terms
Verb
teken
Etymology 2
Noun
teken
- Plural form of teek
Anagrams
Low German
Verb
teken (past singular teken, past participle tekent, auxiliary verb hebben)
Conjugation
Conjugation of teken (weak verb, irregular)
| infinitive | teken | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | teken | teken |
| 2nd person singular | tekens(t) | tekens(t) |
| 3rd person singular | teken(t) | teken |
| plural | tekent, tekenen | teeknen, teken |
| imperative | present | — |
| singular | teken(e) | |
| plural | tekent | |
| participle | present | past |
| teken | (e)tekent, getekent | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||
Old Frisian
Etymology
From Proto-Germanic *taikną.
Noun
tēken n
Declension
Declension of teken (strong a-stem, neuter)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tēken | tēken |
| accusative | tēken | tēken |
| genitive | tēkenes | tēkena |
| dative | tēkene | tēkenum, tēkenem |
Descendants
- North Frisian:
- Föhr-Amrum: teeken
- West Frisian: teken