Definify.com

Definition 2024

See also: strida

stríða ‎(third person singular past indicative stríddi, third person plural past indicative strítt, supine strítt)

Conjugation of stríða

stríða ‎(weak verb, third-person singular past indicative stríddi, supine strítt)

stríða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að stríða
supine (sagnbót)		strítt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríði	við stríðum	present (nútíð)	ég stríði	við stríðum
	þú stríðir	þið stríðið		þú stríðir	þið stríðið
	hann, hún, það stríðir	þeir, þær, þau stríða		hann, hún, það stríði	þeir, þær, þau stríði

past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum	past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum
	þú stríddir	þið strídduð		þú stríddir	þið strídduð
	hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu		hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu

imperative (boðháttur)	stríð (þú)	stríðið (þið)
	stríddu	stríðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að stríðast
supine (sagnbót)		stríðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst	present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst
	þú stríðist	þið stríðist		þú stríðist	þið stríðist
	hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðast		hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðist

past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst	past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst
	þú stríddist	þið stríddust		þú stríddist	þið stríddust
	hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust		hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust

imperative (boðháttur)	stríðst (þú)	stríðist (þið)
	stríðstu	stríðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddur	strídd	strítt	stríddir	stríddar	strídd
accusative (þolfall)	stríddan	strídda	strítt	strídda	stríddar	strídd
dative (þágufall)	stríddum	stríddri	stríddu	stríddum	stríddum	stríddum
genitive (eignarfall)	strídds	stríddrar	strídds	stríddra	stríddra	stríddra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddi	strídda	strídda	stríddu	stríddu	stríddu
accusative (þolfall)	strídda	stríddu	strídda	stríddu	stríddu	stríddu
dative (þágufall)	strídda	stríddu	strídda	stríddu	stríddu	stríddu
genitive (eignarfall)	strídda	stríddu	strídda	stríddu	stríddu	stríddu