Definify.com
Definition 2025
rûke
rûke
West Frisian
Verb
rûke
- to smell
 
Conjugation
Conjugation of rûke
| Infinitive: rûke | ||||||||
| Present tense | Past tense | |||||||
| person | singular | plural | singular | plural | ||||
| 1st | ik | rûk | wy | rûke | ik | roek | wy | roeken | 
| 2nd | do/dû | rûkst | jimme | rûke | do/dû | roekst | jimme | roeken | 
| 3rd | hy/sy | rûkt | hja | rûke | hy/sy | roek | hja | roeken | 
| Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | |||||
| rûkend (rûkende) | rûk | hawwe | rûkt | |||||
- Variant past-tense 1st: rûkte
 - Variant past-tense 2nd: rûktest
 - Variant past-tense 3rd: rûkte
 - Variant past-tense plural: rûkten