Definify.com
Definition 2024
ræna
ræna
Faroese
Verb
ræna (third person singular past indicative rændi, third person plural past indicative rændu, supine rænt)
Conjugation
| v-1 | ||||
| infinitive | ræna | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | rænandi | |||
| past participle a7 | rændur | |||
| supine | rænt | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | ræni | rænir | rænir | ræna |
| past | rændi | rændi | rændi | rændu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | ræn! | — | rænið! |
Icelandic
Etymology
From Old Norse ræna, which is derived from Old Norse rán (“theft, robbery”).[1] Akin to Danish and Norwegian rane. Compare English rend.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈraiːna/
- Rhymes: -aiːna
Verb
ræna (weak verb, third-person singular past indicative rændi, supine rænt)
- (transitive, intransitive, mono- or ditransitive) to rob (someone of something), steal
Conjugation
ræna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að ræna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rænt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rænandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég ræni | við rænum | present (nútíð) |
ég ræni | við rænum |
| þú rænir | þið rænið | þú rænir | þið rænið | ||
| hann, hún, það rænir | þeir, þær, þau ræna | hann, hún, það ræni | þeir, þær, þau ræni | ||
| past (þátíð) |
ég rændi | við rændum | past (þátíð) |
ég rændi | við rændum |
| þú rændir | þið rænduð | þú rændir | þið rænduð | ||
| hann, hún, það rændi | þeir, þær, þau rændu | hann, hún, það rændi | þeir, þær, þau rændu | ||
| imperative (boðháttur) |
ræn (þú) | rænið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rændu | ræniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rænast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rænast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rænst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rænandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég rænist | við rænumst | present (nútíð) |
ég rænist | við rænumst |
| þú rænist | þið rænist | þú rænist | þið rænist | ||
| hann, hún, það rænist | þeir, þær, þau rænast | hann, hún, það rænist | þeir, þær, þau rænist | ||
| past (þátíð) |
ég rændist | við rændumst | past (þátíð) |
ég rændist | við rændumst |
| þú rændist | þið rændust | þú rændist | þið rændust | ||
| hann, hún, það rændist | þeir, þær, þau rændust | hann, hún, það rændist | þeir, þær, þau rændust | ||
| imperative (boðháttur) |
rænst (þú) | rænist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rænstu | rænisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rændur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
rændur | rænd | rænt | rændir | rændar | rænd | |
| accusative (þolfall) |
rændan | rænda | rænt | rænda | rændar | rænd | |
| dative (þágufall) |
rændum | rændri | rændu | rændum | rændum | rændum | |
| genitive (eignarfall) |
rænds | rændrar | rænds | rændra | rændra | rændra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
rændi | rænda | rænda | rændu | rændu | rændu | |
| accusative (þolfall) |
rænda | rændu | rænda | rændu | rændu | rændu | |
| dative (þágufall) |
rænda | rændu | rænda | rændu | rændu | rændu | |
| genitive (eignarfall) |
rænda | rændu | rænda | rændu | rændu | rændu | |
Derived terms
- ræningi
References
- ↑ Alf Torp, "Nynorsk Etymologisk Ordbok", Oslo 1992 (reprint), ISBN 82-90520-17-4; ræna