Definify.com
Definition 2025
poenalis
poenalis
Latin
Adjective
poenālis m, f (neuter poenāle); third declension
- penal; of or pertaining to punishment
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | poenālis | poenāle | poenālēs | poenālia | |
| genitive | poenālis | poenālium | |||
| dative | poenālī | poenālibus | |||
| accusative | poenālem | poenāle | poenālēs | poenālia | |
| ablative | poenālī | poenālibus | |||
| vocative | poenālis | poenāle | poenālēs | poenālia | |
References
- poenalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- POENALIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “poenalis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.