Definify.com

Definition 2024

olmak

olmak

Turkish

Verb

olmak ‎(third-person singular simple present olur)

  1. (intransitive) to become, come to exist, come into being
  2. to happen, occur, be, take place, befall
  3. to be, to have or occupy a place or position, be located or situated at
  4. (with possessive marker in object) to have, own
  5. (of time) to pass, elapse, be
  6. to suffice, be acceptable, be all right, be okay
  7. to be possible, be apparently valid, be likely, be plausible
  8. to ripen, mature; (for food) to be cooked, be done
  9. (with dative case, of clothes) to fit, suit
  10. (with ablative case) to lose, be deprived of
  11. to have, undergo something, to be afflicted with, suffer from, experience something negative, to catch a disease

Conjugation

positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple olur muyum? olur musun? olur mu? olur muyuz? olur musunuz? olurlar mı?
present continuous oluyor muyum? oluyor musun? oluyor mu? oluyor muyuz? oluyor musunuz? oluyorlar mı?
past definite oldum mu? oldun mu? oldu mu? olduk mu? oldunuz mu? oldular mu?
past continuous oluyor muydum? oluyor muydun? oluyor muydu? oluyor muyduk? oluyor muydunuz? oluyorlar mıydı?
future simple olacak mıyım? olacak mısın? olacak mı? olacak mıyız? olacak mısınız? olacaklar mı?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple olmam olmazsın olmaz olmayız olmazsınız olmazlar
present continuous olmuyorum olmuyorsun olmuyor olmuyoruz olmuyorsunuz olmuyorlar
past definite olmadım olmadın olmadı olmadık olmadınız olmadılar
past continuous olmuyordum olmuyordun olmuyordu olmuyorduk olmuyordunuz olmuyordular
future simple olmayacağım olmayacaksın olmayacak olmayacağız olmayacaksınız olmayacaklar

Related terms

References

  1. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*bōl-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  2. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*bṓlo ( ~ -e)”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  3. ↑ Nişanyan, Sevan (2015-02-12), “ol-”, in Nişanyan Sözlük

Etymology

From Ottoman Turkish اولمق ‎(olmak, “to exist, be, become, happen, fit, ripen, mature”), from Old Anatolian Turkish [script needed] ‎(ol-), [script needed] ‎(bol-, “to become”), from Proto-Turkic *bōl- ‎(“to become”).[1] Akin to Proto-Mongolic *bol- ‎(“to become”), (cf. Mongolian болох ‎(boloh, “to become, exist, happen”)) perhaps inherited from a common source.[2] Now obsolete bolmak was dominant until the end of the 16th century,[3] coexisted with olmak which was attested quite early too. The relation between the two is unclear; according to Starostin and Dybo forms with o- may represent a different root (see oturmak). On the other hand, the geographical distribution of this variant matches quite closely the change *b- > v- (cf. Turkish var ‎(“there is”), vermek ‎(“to give”)) so it may indeed reflect *bol- > *vol- > ol-.

Pronunciation

  • IPA(key): [oɫmac]
  • Hyphenation: ol‧mak

Similar Results