Definify.com
Definition 2025
nagahn
nagahn
German Low German
Verb
nagahn (past singular güng na, past participle nagahn, auxiliary verb wesen)
Conjugation
Conjugation of nagahn (irregular verb, separable)
| infinitive | nagahn | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | gah na | güng na | nagah | nagüng |
| 2nd person singular | geihst na | güngst na | nageihst | nagüngst |
| 3rd person singular | geiht na | güng na | nageiht | nagüng |
| plural | gaht na | güngen na | nagaht | nagüngen |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | gah na | |||
| plural | gaht na | |||
| participle | present | past | — | — |
| nagahn | nagahn | |||