Definify.com
Definition 2024
mauka
mauka
See also: maukā
English
Adverb
mauka (not comparable)
- (Hawaii) inland, towards the mountains.
See also
Etymology 2
From Aymara mauka (“mauka, Mirabilis expansa”).
Noun
mauka (plural maukas)
- The flowering Andean root vegetable Mirabilis expansa, which was important to the Incas and which survives in cold, windy places several thousand meters above sea level.
- One of the edible tuberous roots this plant produces.
Synonyms
Anagrams
Icelandic
Etymology
From mauk (“mash, purée”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmøyːka/
- Rhymes: -øyːka
Verb
mauka (weak verb, third-person singular past indicative maukaði, supine maukað)
Conjugation
mauka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að mauka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
maukað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
maukandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég mauka | við maukum | present (nútíð) |
ég mauki | við maukum |
| þú maukar | þið maukið | þú maukir | þið maukið | ||
| hann, hún, það maukar | þeir, þær, þau mauka | hann, hún, það mauki | þeir, þær, þau mauki | ||
| past (þátíð) |
ég maukaði | við maukuðum | past (þátíð) |
ég maukaði | við maukuðum |
| þú maukaðir | þið maukuðuð | þú maukaðir | þið maukuðuð | ||
| hann, hún, það maukaði | þeir, þær, þau maukuðu | hann, hún, það maukaði | þeir, þær, þau maukuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
mauka (þú) | maukið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| maukaðu | maukiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
maukast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að maukast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
maukast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
maukandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég maukast | við maukumst | present (nútíð) |
ég maukist | við maukumst |
| þú maukast | þið maukist | þú maukist | þið maukist | ||
| hann, hún, það maukast | þeir, þær, þau maukast | hann, hún, það maukist | þeir, þær, þau maukist | ||
| past (þátíð) |
ég maukaðist | við maukuðumst | past (þátíð) |
ég maukaðist | við maukuðumst |
| þú maukaðist | þið maukuðust | þú maukaðist | þið maukuðust | ||
| hann, hún, það maukaðist | þeir, þær, þau maukuðust | hann, hún, það maukaðist | þeir, þær, þau maukuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
maukast (þú) | maukist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| maukastu | maukisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
maukaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
maukaður | maukuð | maukað | maukaðir | maukaðar | maukuð | |
| accusative (þolfall) |
maukaðan | maukaða | maukað | maukaða | maukaðar | maukuð | |
| dative (þágufall) |
maukuðum | maukaðri | maukuðu | maukuðum | maukuðum | maukuðum | |
| genitive (eignarfall) |
maukaðs | maukaðrar | maukaðs | maukaðra | maukaðra | maukaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
maukaði | maukaða | maukaða | maukuðu | maukuðu | maukuðu | |
| accusative (þolfall) |
maukaða | maukuðu | maukaða | maukuðu | maukuðu | maukuðu | |
| dative (þágufall) |
maukaða | maukuðu | maukaða | maukuðu | maukuðu | maukuðu | |
| genitive (eignarfall) |
maukaða | maukuðu | maukaða | maukuðu | maukuðu | maukuðu | |
Latvian
Etymology
Maybe related to maukt.
Pronunciation
Noun
mauka f (4th declension)
- (colloquial, derogatory, vulgar) indecent, dissolute woman; prostitute, whore
- mauku māja ― bordello (lit. whorehouse)
- nosaukt par mauku ― to call (someone) a prostitute, a whore
- pieķert vīrieti pie maukas ― to nab a man at a prostitute('s house)
Declension
Declension of mauka (4th declension)