Definify.com
Definition 2024
kæpa
kæpa
Icelandic
Verb
kæpa (weak verb, third-person singular past indicative kæpti, supine kæpt)
- (of seals and walruses) to give birth
Conjugation
kæpa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að kæpa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
kæpt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kæpandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég kæpi | við kæpum | present (nútíð) |
ég kæpi | við kæpum |
| þú kæpir | þið kæpið | þú kæpir | þið kæpið | ||
| hann, hún, það kæpir | þeir, þær, þau kæpa | hann, hún, það kæpi | þeir, þær, þau kæpi | ||
| past (þátíð) |
ég kæpti | við kæptum | past (þátíð) |
ég kæpti | við kæptum |
| þú kæptir | þið kæptuð | þú kæptir | þið kæptuð | ||
| hann, hún, það kæpti | þeir, þær, þau kæptu | hann, hún, það kæpti | þeir, þær, þau kæptu | ||
| imperative (boðháttur) |
kæp (þú) | kæpið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kæptu | kæpiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Etymology 2
Attested since the 18th century. From Proto-Germanic *kōpijaną, derived from kópur (“young seal”). See kæpa (1).
Noun
kæpa f (genitive singular kæpu, nominative plural kæpur)
- a female seal
Declension
declension of kæpa
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kæpa | kæpan | kæpur | kæpurnar |
| accusative | kæpu | kæpuna | kæpur | kæpurnar |
| dative | kæpu | kæpunni | kæpum | kæpunum |
| genitive | kæpu | kæpunnar | kæpa/kæpna | kæpanna/kæpnanna |
Synonyms
- (female seal): urta
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.