Definify.com
Definition 2024
içim
içim
Turkish
Noun
içim (definite accusative içimi, plural içimler)
Declension
declension of içim
possessive forms of içim
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | içimim | içimlerim |
| definite accusative (belirtme) | içimimi | içimlerimi |
| dative (yönelme) | içimime | içimlerime |
| locative (bulunma) | içimimde | içimlerimde |
| ablative (çıkma) | içimimden | içimlerimden |
| genitive (tamlayan) | içimimin | içimlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içimin | içimlerin |
| definite accusative (belirtme) | içimini | içimlerini |
| dative (yönelme) | içimine | içimlerine |
| locative (bulunma) | içiminde | içimlerinde |
| ablative (çıkma) | içiminden | içimlerinden |
| genitive (tamlayan) | içiminin | içimlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içimi | içimleri |
| definite accusative (belirtme) | içimini | içimlerini |
| dative (yönelme) | içimine | içimlerine |
| locative (bulunma) | içiminde | içimlerinde |
| ablative (çıkma) | içiminden | içimlerinden |
| genitive (tamlayan) | içiminin | içimlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içimimiz | içimlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | içimimizi | içimlerimizi |
| dative (yönelme) | içimimize | içimlerimize |
| locative (bulunma) | içimimizde | içimlerimizde |
| ablative (çıkma) | içimimizden | içimlerimizden |
| genitive (tamlayan) | içimimizin | içimlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içiminiz | içimleriniz |
| definite accusative (belirtme) | içiminizi | içimlerinizi |
| dative (yönelme) | içiminize | içimlerinize |
| locative (bulunma) | içiminizde | içimlerinizde |
| ablative (çıkma) | içiminizden | içimlerinizden |
| genitive (tamlayan) | içiminizin | içimlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içimleri | içimleri |
| definite accusative (belirtme) | içimlerini | içimlerini |
| dative (yönelme) | içimlerine | içimlerine |
| locative (bulunma) | içimlerinde | içimlerinde |
| ablative (çıkma) | içimlerinden | içimlerinden |
| genitive (tamlayan) | içimlerinin | içimlerinin |
Etymology 2
Noun
içim
- first-person singular possessive of iç
Usage notes
- When this word is pronounced, the stress is on the last syllable: içim. (The pronunciation with stress on the penultimate syllable, içim, means "I am [a(n)/the] inside or interior.")