Definify.com
Webster 1828 Edition
Ic
OL'IGIST
,'IC,Adj.
Definition 2024
iç
iç
See also: Appendix:Variations of "ic"
Crimean Tatar
Noun
iç
Etymology 2
Borrowing from Persian هیچ (hič).
Adverb
iç
- any, no, none, nothing
- İç kimse körmedim ― I haven't seen anybody; I've seen nobody
- at all
- Bunı iç de istemeyim ― I don't want this at all.
Usage notes
- Colloquial form: eş
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): [it͡ʃ]
Etymology 1
From Old Turkic iç, from Proto-Turkic.
Noun
iç (definite accusative içi, plural içler)
Declension
declension of iç
possessive forms of iç
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | içim | içlerim |
| definite accusative (belirtme) | içimi | içlerimi |
| dative (yönelme) | içime | içlerime |
| locative (bulunma) | içimde | içlerimde |
| ablative (çıkma) | içimden | içlerimden |
| genitive (tamlayan) | içimin | içlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | için | içlerin |
| definite accusative (belirtme) | içini | içlerini |
| dative (yönelme) | içine | içlerine |
| locative (bulunma) | içinde | içlerinde |
| ablative (çıkma) | içinden | içlerinden |
| genitive (tamlayan) | içinin | içlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içi | içleri |
| definite accusative (belirtme) | içini | içlerini |
| dative (yönelme) | içine | içlerine |
| locative (bulunma) | içinde | içlerinde |
| ablative (çıkma) | içinden | içlerinden |
| genitive (tamlayan) | içinin | içlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içimiz | içlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | içimizi | içlerimizi |
| dative (yönelme) | içimize | içlerimize |
| locative (bulunma) | içimizde | içlerimizde |
| ablative (çıkma) | içimizden | içlerimizden |
| genitive (tamlayan) | içimizin | içlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içiniz | içleriniz |
| definite accusative (belirtme) | içinizi | içlerinizi |
| dative (yönelme) | içinize | içlerinize |
| locative (bulunma) | içinizde | içlerinizde |
| ablative (çıkma) | içinizden | içlerinizden |
| genitive (tamlayan) | içinizin | içlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | içleri | içleri |
| definite accusative (belirtme) | içlerini | içlerini |
| dative (yönelme) | içlerine | içlerine |
| locative (bulunma) | içlerinde | içlerinde |
| ablative (çıkma) | içlerinden | içlerinden |
| genitive (tamlayan) | içlerinin | içlerinin |
Antonyms
Etymology 2
Verb
iç
- second-person singular imperative of içmek