Definify.com
Definition 2024
hlæja
hlæja
Icelandic
Verb
hlæja (strong verb, third-person singular past indicative hló, third-person plural past indicative hlógu, supine hlegið)
- (intransitive) to laugh
- Að hlæja dátt.
- To laugh heartily.
- Að hlæja dátt.
Conjugation
hlæja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hlæja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hlegið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hlæjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hlæ | við hlæjum | present (nútíð) |
ég hlæi | við hlæjum |
| þú hlærð | þið hlæið | þú hlæir | þið hlæið | ||
| hann, hún, það hlær | þeir, þær, þau hlæja | hann, hún, það hlæi | þeir, þær, þau hlæi | ||
| past (þátíð) |
ég hló | við hlógum | past (þátíð) |
ég hlægi | við hlægjum |
| þú hlóst | þið hlóguð | þú hlægir | þið hlægjuð | ||
| hann, hún, það hló | þeir, þær, þau hlógu | hann, hún, það hlægi | þeir, þær, þau hlægju | ||
| imperative (boðháttur) |
hlæ (þú) | hlæið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hlæðu | hlæiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
Derived terms
|
Related terms
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hlahjaną, whence also Old English hlehhan ( > English laugh), Old Saxon hlahhian, Old Frisian hlaka, Old High German hlahhan, lahhen ( > German lachen), Gothic 𐌷𐌻𐌰𐌷𐌾𐌰𐌽 (hlahjan).
Verb
hlæja
- to laugh
Derived terms
- hlœgja
Descendants
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.