Definify.com
Definition 2024
harka
harka
Icelandic
Noun
harka f (genitive singular hörku, nominative plural hörkur)
Declension
declension of harka
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | harka | harkan | hörkur | hörkurnar |
| accusative | hörku | hörkuna | hörkur | hörkurnar |
| dative | hörku | hörkunni | hörkum | hörkunum |
| genitive | hörku | hörkunnar | harka | harkanna |
Derived terms
- beita hörku
- hleypa í sig hörku
- sýna af sér hörku
- sýna hörku
Verb
harka (weak verb, third-person singular past indicative harkaði, supine harkað)
- (transitive, governs the accusative) to toughen
Conjugation
harka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að harka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
harkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
harkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég harka | við hörkum | present (nútíð) |
ég harki | við hörkum |
| þú harkar | þið harkið | þú harkir | þið harkið | ||
| hann, hún, það harkar | þeir, þær, þau harka | hann, hún, það harki | þeir, þær, þau harki | ||
| past (þátíð) |
ég harkaði | við hörkuðum | past (þátíð) |
ég harkaði | við hörkuðum |
| þú harkaðir | þið hörkuðuð | þú harkaðir | þið hörkuðuð | ||
| hann, hún, það harkaði | þeir, þær, þau hörkuðu | hann, hún, það harkaði | þeir, þær, þau hörkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
harka (þú) | harkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| harkaðu | harkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
- harka af sér (“to bear up, endure”)
- harka saman (synonymous, skrapa saman)
- harka sig upp
See also
- láta ekki á sig bíta
Usage notes
- Mainly used in set phrases.