Definify.com
Definition 2025
forlætan
forlætan
Old English
Verb
forlǣtan
Conjugation
Conjugation of forlǣtan (strong class 7)
| infinitive | forlǣtan | tō forlǣtanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | forlǣte | forlēt |
| 2nd-person singular | forlǣtest | forlēte |
| 3rd-person singular | forlǣteþ | forlēt |
| plural | forlǣtaþ | forlēton |
| subjunctive | present | past |
| singular | forlǣte | forlēte |
| plural | forlǣten | forlēten |
| imperative | ||
| singular | forlǣt | |
| plural | forlǣtaþ | |
| participle | present | past |
| forlǣtende | (ġe)forlǣten | |