Esperanto
Verb
emi (present emas, past emis, future emos, conditional emus, volitive emu)
- to have a tendency; tend (to)
Conjugation
| |
Conjugation of emi
| infinitive |
emi
|
imperative |
emu |
conditional |
emus |
|
Synonyms
Related terms
Finnish
Noun
emi
- (botany) pistil
Declension
| Inflection of emi (Kotus type 5/risti, no gradation) |
| nominative |
emi
|
emit
|
| genitive |
emin
|
emien
|
| partitive |
emiä
|
emejä
|
| illative |
emiin
|
emeihin
|
|
singular |
plural |
| nominative |
emi
|
emit
|
| accusative |
nom.
|
emi
|
emit
|
| gen. |
emin
|
| genitive |
emin
|
emien
|
| partitive |
emiä
|
emejä
|
| inessive |
emissä
|
emeissä
|
| elative |
emistä
|
emeistä
|
| illative |
emiin
|
emeihin
|
| adessive |
emillä
|
emeillä
|
| ablative |
emiltä
|
emeiltä
|
| allative |
emille
|
emeille
|
| essive |
eminä
|
emeinä
|
| translative |
emiksi
|
emeiksi
|
| instructive |
—
|
emein
|
| abessive |
emittä
|
emeittä
|
| comitative |
—
|
emeineen
|
Compounds
Derived terms
See also
Anagrams
Italian
Noun
emi m
- plural of eme
Anagrams
Latin
Verb
ēmī
- first-person singular perfect active indicative of emō
Tok Pisin
Contraction
emi
- Contraction of em + i