Definify.com

Definition 2024

dinosco

dinosco

Latin

Verb

dīnoscō ‎(present infinitive dīnoscere, perfect active dīnovī, supine dīnotum); third conjugation

  1. I discern, distinguish

Inflection

   Conjugation of dinosco (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dīnoscō dīnoscis dīnoscit dīnoscimus dīnoscitis dīnoscunt
imperfect dīnoscēbam dīnoscēbās dīnoscēbat dīnoscēbāmus dīnoscēbātis dīnoscēbant
future dīnoscam dīnoscēs dīnoscet dīnoscēmus dīnoscētis dīnoscent
perfect dīnovī dīnovistī dīnovit dīnovimus dīnovistis dīnovērunt, dīnovēre
pluperfect dīnoveram dīnoverās dīnoverat dīnoverāmus dīnoverātis dīnoverant
future perfect dīnoverō dīnoveris dīnoverit dīnoverimus dīnoveritis dīnoverint
passive present dīnoscor dīnosceris, dīnoscere dīnoscitur dīnoscimur dīnosciminī dīnoscuntur
imperfect dīnoscēbar dīnoscēbāris, dīnoscēbāre dīnoscēbātur dīnoscēbāmur dīnoscēbāminī dīnoscēbantur
future dīnoscar dīnoscēris, dīnoscēre dīnoscētur dīnoscēmur dīnoscēminī dīnoscentur
perfect dīnotus + present active indicative of sum
pluperfect dīnotus + imperfect active indicative of sum
future perfect dīnotus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dīnoscam dīnoscās dīnoscat dīnoscāmus dīnoscātis dīnoscant
imperfect dīnoscerem dīnoscerēs dīnosceret dīnoscerēmus dīnoscerētis dīnoscerent
perfect dīnoverim dīnoverīs dīnoverit dīnoverīmus dīnoverītis dīnoverint
pluperfect dīnovissem dīnovissēs dīnovisset dīnovissēmus dīnovissētis dīnovissent
passive present dīnoscar dīnoscāris, dīnoscāre dīnoscātur dīnoscāmur dīnoscāminī dīnoscantur
imperfect dīnoscerer dīnoscerēris, dīnoscerēre dīnoscerētur dīnoscerēmur dīnoscerēminī dīnoscerentur
perfect dīnotus + present active subjunctive of sum
pluperfect dīnotus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — dīnosce — — dīnoscite —
future — dīnoscitō dīnoscitō — dīnoscitōte dīnoscuntō
passive present — dīnoscere — — dīnosciminī —
future — dīnoscitor dīnoscitor — — dīnoscuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dīnoscere dīnovisse dīnotūrus esse dīnoscī dīnotus esse dīnotum īrī
participles dīnoscēns — dīnotūrus — dīnotus dīnoscendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
dīnoscere dīnoscendī dīnoscendō dīnoscendum dīnotum dīnotū

References

Etymology

From dis- +‎ noscō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /diːˈnos.koː/, [diːˈnɔs.koː]

Similar Results