Definify.com
Definition 2024
dinoscens
dinoscens
Latin
Participle
dīnoscēns m, f, n (genitive dīnoscentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dīnoscēns | dīnoscentēs | dīnoscentia | ||
| genitive | dīnoscentis | dīnoscentium | |||
| dative | dīnoscentī | dīnoscentibus | |||
| accusative | dīnoscentem | dīnoscēns | dīnoscentēs | dīnoscentia | |
| ablative | dīnoscente, dīnoscentī1 | dīnoscentibus | |||
| vocative | dīnoscēns | dīnoscentēs | dīnoscentia | ||
1When used purely as an adjective.