Definify.com
Definition 2025
dicturus
dicturus
Latin
Participle
dictūrus m (feminine dictūra, neuter dictūrum); first/second declension
- about to say, utter, mention, speak or talk
- about to declare or state
- about to tell
- about to call, name
- about to refer to
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dictūrus | dictūra | dictūrum | dictūrī | dictūrae | dictūra | |
| genitive | dictūrī | dictūrae | dictūrī | dictūrōrum | dictūrārum | dictūrōrum | |
| dative | dictūrō | dictūrō | dictūrīs | ||||
| accusative | dictūrum | dictūram | dictūrum | dictūrōs | dictūrās | dictūra | |
| ablative | dictūrō | dictūrā | dictūrō | dictūrīs | |||
| vocative | dictūre | dictūra | dictūrum | dictūrī | dictūrae | dictūra | |