Definify.com

Definition 2024


condo

condo

See also: condó and Condo.

English

Abbreviation

condo (plural condos)

  1. (US, Canada) a condominium

Derived terms

Anagrams


French

Noun

condo m (plural condos)

  1. (Quebec) condominium

Anagrams


Latin

Etymology

From con- + *dō (from Proto-Indo-European *dʰeh₁- (to put, place, do, make)).

Pronunciation

Verb

condō (present infinitive condere, perfect active condidī, supine conditum); third conjugation

  1. I put together.
  2. I build, establish; form, fashion; make, construct.
  3. I put away, store or treasure up; preserve; inter, bury; conceal, hide.
  4. (figuratively) I thrust or strike in deep, plunge.
  5. (figuratively) I bring to an end, conclude

Inflection

   Conjugation of condo (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present condō condis condit condimus conditis condunt
imperfect condēbam condēbās condēbat condēbāmus condēbātis condēbant
future condam condēs condet condēmus condētis condent
perfect condidī condidistī condidit condidimus condidistis condidērunt, condidēre
pluperfect condideram condiderās condiderat condiderāmus condiderātis condiderant
future perfect condiderō condideris condiderit condiderimus condideritis condiderint
passive present condor conderis, condere conditur condimur condiminī conduntur
imperfect condēbar condēbāris, condēbāre condēbātur condēbāmur condēbāminī condēbantur
future condar condēris, condēre condētur condēmur condēminī condentur
perfect conditus + present active indicative of sum
pluperfect conditus + imperfect active indicative of sum
future perfect conditus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present condam condās condat condāmus condātis condant
imperfect conderem conderēs conderet conderēmus conderētis conderent
perfect condiderim condiderīs condiderit condiderīmus condiderītis condiderint
pluperfect condidissem condidissēs condidisset condidissēmus condidissētis condidissent
passive present condar condāris, condāre condātur condāmur condāminī condantur
imperfect conderer conderēris, conderēre conderētur conderēmur conderēminī conderentur
perfect conditus + present active subjunctive of sum
pluperfect conditus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present conde condite
future conditō conditō conditōte conduntō
passive present condere condiminī
future conditor conditor conduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives condere condidisse conditūrus esse condī conditus esse conditum īrī
participles condēns conditūrus conditus condendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
condere condendī condendō condendum conditum conditū

Derived terms

Related terms

Descendants

References

  • condo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • condo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • CONDO in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • Félix Gaffiot (1934), “condo”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to entomb a dead body: mortuum in sepulcro condere
    • to write poetry: poema condere, facere, componere
    • after having duly taken the auspices: auspicato (rem gerere, urbem condere)
    • to build, found a city: oppidum constituere, condere
    • to harvest crops: fructus condere (N. D. 2. 62. 156)
    • to make laws (of a legislator): leges scribere, facere, condere, constituere (not dare)
    • to complete the censorship (by certain formal purificatory ceremonies = lustro faciendo): lustrum condere (Liv. 1. 44. 2)