Definify.com
Definition 2024
bleikja
bleikja
Icelandic
Noun
bleikja f (genitive singular bleikju, nominative plural bleikjur)
- a pale colour
- light clay
- char (Salvelinus), especially Arctic char (Salvelinus alpinus)
- Lyngbye's sedge (Carex lyngbyei)
Declension
declension of bleikja
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bleikja | bleikjan | bleikjur | bleikjurnar |
| accusative | bleikju | bleikjuna | bleikjur | bleikjurnar |
| dative | bleikju | bleikjunni | bleikjum | bleikjunum |
| genitive | bleikju | bleikjunnar | bleikja | bleikjanna |
Etymology 2
From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijaną, from *blaikaz, whence bleikur.
Verb
bleikja (weak verb, third-person singular past indicative bleikti, supine bleikt)
- to bleach
Conjugation
bleikja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að bleikja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
bleikt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
bleikjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég bleiki | við bleikjum | present (nútíð) |
ég bleiki | við bleikjum |
| þú bleikir | þið bleikið | þú bleikir | þið bleikið | ||
| hann, hún, það bleikir | þeir, þær, þau bleikja | hann, hún, það bleiki | þeir, þær, þau bleiki | ||
| past (þátíð) |
ég bleikti | við bleiktum | past (þátíð) |
ég bleikti | við bleiktum |
| þú bleiktir | þið bleiktuð | þú bleiktir | þið bleiktuð | ||
| hann, hún, það bleikti | þeir, þær, þau bleiktu | hann, hún, það bleikti | þeir, þær, þau bleiktu | ||
| imperative (boðháttur) |
bleik (þú) | bleikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bleiktu | bleikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bleikjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að bleikjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
bleikst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
bleikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég bleikist | við bleikjumst | present (nútíð) |
ég bleikist | við bleikjumst |
| þú bleikist | þið bleikist | þú bleikist | þið bleikist | ||
| hann, hún, það bleikist | þeir, þær, þau bleikjast | hann, hún, það bleikist | þeir, þær, þau bleikist | ||
| past (þátíð) |
ég bleiktist | við bleiktumst | past (þátíð) |
ég bleiktist | við bleiktumst |
| þú bleiktist | þið bleiktust | þú bleiktist | þið bleiktust | ||
| hann, hún, það bleiktist | þeir, þær, þau bleiktust | hann, hún, það bleiktist | þeir, þær, þau bleiktust | ||
| imperative (boðháttur) |
bleikst (þú) | bleikist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| bleikstu | bleikisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
bleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
bleiktur | bleikt | bleikt | bleiktir | bleiktar | bleikt | |
| accusative (þolfall) |
bleiktan | bleikta | bleikt | bleikta | bleiktar | bleikt | |
| dative (þágufall) |
bleiktum | bleiktri | bleiktu | bleiktum | bleiktum | bleiktum | |
| genitive (eignarfall) |
bleikts | bleiktrar | bleikts | bleiktra | bleiktra | bleiktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
bleikti | bleikta | bleikta | bleiktu | bleiktu | bleiktu | |
| accusative (þolfall) |
bleikta | bleiktu | bleikta | bleiktu | bleiktu | bleiktu | |
| dative (þágufall) |
bleikta | bleiktu | bleikta | bleiktu | bleiktu | bleiktu | |
| genitive (eignarfall) |
bleikta | bleiktu | bleikta | bleiktu | bleiktu | bleiktu | |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.