Definify.com
Definition 2025
Kinne
kinne
kinne
See also: Kinne
West Frisian
Verb
kinne
Conjugation
Conjugation of kinne
| Infinitive: kinne | ||||||||
| Present tense | Past tense | |||||||
| person | singular | plural | singular | plural | ||||
| 1st | ik | kin | wy | kinne | ik | koe | wy | koenen |
| 2nd | do/dû | kinst | jimme | kinne | do/dû | koest | jimme | koenen |
| 3rd | hy/sy | kin | hja | kinne | hy/sy | koe | hja | koenen |
| Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | |||||
| kinnend (kinnende) | kin | hawwe | kinne | |||||
- Variant past-tense plural: koene
- Variant past participle: kind