Definify.com
Definition 2025
Benen
benen
benen
See also: Benen
Dutch
Adjective
benen (not comparable)
- made of bone
Inflection
| Inflection of benen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | benen | |||
| inflected | benen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | — | |||
| indefinite | m./f. sing. | benen | ||
| n. sing. | benen | |||
| plural | benen | |||
| definite | benen | |||
| partitive | — | |||
Etymology 2
Verb
benen
- to walk in large strides
Inflection
| Inflection of benen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benen | |||
| past singular | beende | |||
| past participle | gebeend | |||
| infinitive | benen | |||
| gerund | benen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | been | beende | ||
| 2nd person sing. (jij) | beent | beende | ||
| 2nd person sing. (u) | beent | beende | ||
| 2nd person sing. (gij) | beent | beende | ||
| 3rd person singular | beent | beende | ||
| plural | benen | beenden | ||
| subjunctive sing.1 | bene | beende | ||
| subjunctive plur.1 | benen | beenden | ||
| imperative sing. | been | |||
| imperative plur.1 | beent | |||
| participles | benend | gebeend | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- bijbenen
Etymology 3
Non-lemma forms.
Noun
benen
- Plural form of been
Volapük
Noun
benen (plural benens)
Declension
declension of benen
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | benen | benens |
| genitive | benena | benenas |
| dative | benene | benenes |
| accusative | beneni | benenis |
| predicative | benenu | benenus |
| vocative | o benen! | o benens! |