Definify.com
Definition 2024
Ῥωμαϊκός
Ῥωμαϊκός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /romaikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /romaikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ɾomaikós/
Adjective
Ῥωμαϊκός • (Rhōmaïkós) m (feminine Ῥωμαϊκή, neuter Ῥωμαϊκόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of Ῥωμαϊκός, Ῥωμαϊκή, Ῥωμαϊκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | Ῥωμαϊκός | Ῥωμαϊκή | Ῥωμαϊκόν | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκᾱ́ | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκοί | Ῥωμαϊκαί | Ῥωμαϊκᾰ́ | |||
| Genitive | Ῥωμαϊκοῦ | Ῥωμαϊκῆς | Ῥωμαϊκοῦ | Ῥωμαϊκοῖν | Ῥωμαϊκαῖν | Ῥωμαϊκοῖν | Ῥωμαϊκῶν | Ῥωμαϊκῶν | Ῥωμαϊκῶν | |||
| Dative | Ῥωμαϊκῷ | Ῥωμαϊκῇ | Ῥωμαϊκῷ | Ῥωμαϊκοῖν | Ῥωμαϊκαῖν | Ῥωμαϊκοῖν | Ῥωμαϊκοῖς | Ῥωμαϊκαῖς | Ῥωμαϊκοῖς | |||
| Accusative | Ῥωμαϊκόν | Ῥωμαϊκήν | Ῥωμαϊκόν | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκᾱ́ | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκούς | Ῥωμαϊκᾱ́ς | Ῥωμαϊκᾰ́ | |||
| Vocative | Ῥωμαϊκέ | Ῥωμαϊκή | Ῥωμαϊκόν | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκᾱ́ | Ῥωμαϊκώ | Ῥωμαϊκοί | Ῥωμαϊκαί | Ῥωμαϊκᾰ́ | |||
References
- Ῥωμαϊκός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- “G4513”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- Rome idem, page 1024.