Thai

Noun

บุคคลภายนอก • ‎(bùk-kon-paai-nɔ̂ɔk)

1. (law) third person; third party.
   • 1925, พระราชกฤษฎีกาให้ใช้บทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ ๑ และ ๒ ที่ได้ตรวจชำระใหม่ ลงวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๖๘:

     มาตรา ๑๑๘ การแสดงเจตนาลวงด้วยสมรู้กับคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งท่านว่า เปนโมฆะ แต่ข้อไม่สมบูรณ์อันนี้ท่านห้ามมิให้ยกขึ้นเปนข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้ทำการโดยสุจริตและต้องเสียหายแต่การแสดงเจตนาลวงนั้น‎

     nʉ̀ng rɔ́ɔi sìp-bpɛ̀ɛt gaan-sà-dɛɛng jèet-dtà-naa-luuang dûai sǒm-rúu gàp kûu-gà-rá-nii ìik fàai nʉ̀ng tân wâa bpen moo-ká dtɛ̀ɛ kɔ̂ɔ-mâi-sǒm-buun an níi tân hâam-mí-hâi yók kʉ̂n bpen kɔ̂ɔ-dtɔ̀ɔ-sûu bùk-kon-paai-nɔ̂ɔk pûu tam gaan dooi sùt-jà-rìt lɛ́ dtɔ̂ng sǐia-hǎai dtɛ̀ɛ gaan-sà-dɛɛng jèet-dtà-naa-luuang nán

     Section 118 A sham declaration of intent with the connivance of the other party is said to be void. But it is said also that this invalidity cannot be set up as a defence against the third party who acts in good faith and is injured by such sham declaration of intent.

Synonyms

• บุคคลที่สาม