Definify.com
Definition 2024
दुर्बल
दुर्बल
Sanskrit
Adjective
दुर्बल • (durbala)
Noun
दुर्बल • (durbala) m
- weakling, impotent man
Declension
| Masculine a-stem declension of दुर्बल | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | दुर्बलः (durbalaḥ) | ||
| Gen. sg. | दुर्बलस्य (durbalasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | दुर्बलः (durbalaḥ) | दुर्बलौ (durbalau) | दुर्बलाः (durbalāḥ) |
| Vocative | दुर्बल (durbala) | दुर्बलौ (durbalau) | दुर्बलाः (durbalāḥ) |
| Accusative | दुर्बलम् (durbalam) | दुर्बलौ (durbalau) | दुर्बलान् (durbalān) |
| Instrumental | दुर्बलेन (durbalena) | दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) | दुर्बलैः (durbalaiḥ) |
| Dative | दुर्बलाय (durbalāya) | दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) | दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ) |
| Ablative | दुर्बलात् (durbalāt) | दुर्बलाभ्याम् (durbalābhyām) | दुर्बलेभ्यः (durbalebhyaḥ) |
| Genitive | दुर्बलस्य (durbalasya) | दुर्बलयोः (durbalayoḥ) | दुर्बलानाम् (durbalānām) |
| Locative | दुर्बले (durbale) | दुर्बलयोः (durbalayoḥ) | दुर्बलेषु (durbaleṣu) |