Ottoman Turkish

Noun

درویش • ‎(derviş) ‎(plural درویشلر)

1. Dervish, Sufi

Persian

Alternative forms

• درغوش ‎(darğuš, darğôš)
• دریوش ‎(daryuš, daryôš)
• درغویش ‎(darğêš) (dialectal)

Etymology

From earlier دریوش ‎(daryuš, daryôš), from درغوش ‎(darğuš, darğôš), from Middle Persian dlgwš ‎(driyōš).

Adjective

درویش • ‎(darviš) ‎(comparative درویش‌تر, superlative درویش‌ترین)

1. poor, needy

Derived terms

• درویشی ‎(darviši)

Noun

درویش • ‎(darviš) ‎(plural درویشان ‎(darvišân) or درویش‌ها ‎(darviš-hâ) or دراویش ‎(darâviš))

1. indigent, poor, especially a worthy one
2. a poor, indigent, ascetic, and abstemious person or recluse; Dervish, Sufi
   • Hafez

     در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
     خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی‎

     dar īn bāzār agar sūdēst bā darwēš-i xursand ast
     xudāyā mun'imam gardān ba darwēšī u xursandī

     (please add an English translation of this usage example)

Derived terms

• درویشی ‎(darviši)
• درویشانه ‎(darvišâne)

References

• "درویش" in Dehkhoda Dictionary.
• MacKenzie, D. N. (1971), “driyōš”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 27
• Mansour Shaki, Hamid Algar (December 15, 1994), "DARVĪŠ" in Encyclopaedia Iranica, last updated November 18, 2011