Ottoman Turkish

Noun

آتش • ‎(ateş)

1. fire

Persian

آتش

Alternative forms

• آتیش ‎(âtiš)

Etymology

From Middle Persian ʾthš ‎(ātaxš, “fire”), borrowed from Avestan 𐬁𐬙𐬀𐬭𐬱 ‎(ātarš, “fire”) for its special meaning in Zoroastrianism and well preserved unlike the native Persian word آذر ‎(âzar, “fire”)^[1]. Ultimately from Proto-Iranian *ātr-, *ātar-; see there for more.

Noun

آتش • ‎(âtaš)

1. fire

Derived terms

• آتش‌بس ‎(âtaš-bas)
• آتش زدن ‎(âtaš zadan)
• آتش‌فشان ‎(âtaš-fešân)
• آتش‌کده ‎(âtaš-kade)
• آتش گرفتن ‎(âtaš gereftan)
• آتش‌نشان ‎(âtaš-nešân)
• آتش‌نشانی ‎(âtaš-nešâni)
• آتشین ‎(âtašin)

Synonyms

• آذر ‎(âzar)
• آتور ‎(âtur)

Descendants

• Tajik: оташ ‎(otaš)
• → Armenian: աթաշ ‎(atʿaš)
• → Kyrgyz: аташ ‎(ataş)
• → Old Armenian: աթաշ ‎(atʿaš)
• → Ottoman Turkish: آتش ‎(āteş)
  • Turkish: ateş
• → Turkmen: ātaş
• → Hindustani:

  Hindi: आतिश ‎(ātiś)

  Urdu: آتش ‎(ātiś)

• → Uzbek: آتش ‎(ataş) (Sart), otash

References

1. ↑ Nişanyan, Sevan (2015-05-11), “ateş”, in Nişanyan Sözlük

Urdu

آتش

Etymology

From Persian آتش ‎(âtaš).

Noun

آتش • ‎(ātiś) f ‎(Hindi spelling आतिश)

1. fire
2. flame
3. anger
4. rage

Synonyms

• آگ ‎(āg)