Armenian

Noun

հրաման • ‎(hraman)

1. order, command

   հրաման տալ‎ ― hraman tal ― to give a command

Declension

Old Armenian

Etymology

From Middle Iranian. Compare Middle Persian plmʾn' ‎(framān, “order, command”), Persian فرمان ‎(fārman); see there for more. See also հրամայեմ ‎(hramayem).

Noun

հրաման • ‎(hraman)

1. command, order, injunction, ordination, behest; permission, authorization, license, leave; decree, edict

   հակառակ հրաման‎ ― hakaṙak hraman ― counterorder

   հրամանք‎ ― hramankʿ ― destiny, fate, lot, fatality; doom

   հրաման հաւատոց‎ ― hraman hawatocʿ ― doctrine of faith

   հրաման պատասխանւոյ‎ ― hraman patasxanwoy ― oracle

   անդարձ հրաման‎ ― andarj hraman ― irrevocable order

   հրաման հանել, դնել, տալ‎ ― hraman hanel, dnel, tal ― to command, to order, to dispose; to appoint, to decree; to give leave, to permit

   հրաման առնուլ, հրաման պատուիրանի առնուլ‎ ― hraman aṙnul, hraman patuirani aṙnul ― to obtain leave; to receive orders or directions

   հրաման տալ վասն տանն իւրոյ‎ ― hraman tal vasn tann iwroy ― to make one's will

   ես եդի զհրամանս զայս, յինէն ել հրամանս այս‎ ― es edi zhramans zays, yinēn el hramans ays ― I have signed this decree

Declension

Derived terms

Related terms

Descendants

• Armenian: հրաման ‎(hraman)

References

• Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “հրաման”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “հրաման”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “հրաման”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935