Definify.com
Definition 2025
укоренять
укоренять
Russian
Verb
укореня́ть • (ukorenjátʹ) impf (perfective укорени́ть)
- to implant
Conjugation
Conjugation of укореня́ть (class 1a imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | укореня́ть ukorenjátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | укореня́ющий ukorenjájuščij |
укореня́вший ukorenjávšij |
| passive | укореня́емый ukorenjájemyj |
— |
| adverbial | укореня́я ukorenjája |
укореня́в ukorenjáv, укореня́вши ukorenjávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | укореня́ю ukorenjáju |
бу́ду укореня́ть búdu ukorenjátʹ |
| 2nd singular (ты) | укореня́ешь ukorenjáješʹ |
бу́дешь укореня́ть búdešʹ ukorenjátʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | укореня́ет ukorenjájet |
бу́дет укореня́ть búdet ukorenjátʹ |
| 1st plural (мы) | укореня́ем ukorenjájem |
бу́дем укореня́ть búdem ukorenjátʹ |
| 2nd plural (вы) | укореня́ете ukorenjájete |
бу́дете укореня́ть búdete ukorenjátʹ |
| 3rd plural (они́) | укореня́ют ukorenjájut |
бу́дут укореня́ть búdut ukorenjátʹ |
| imperative | singular | plural |
| укореня́й ukorenjáj |
укореня́йте ukorenjájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | укореня́л ukorenjál |
укореня́ли ukorenjáli |
| feminine (я/ты/она́) | укореня́ла ukorenjála |
|
| neuter (оно́) | укореня́ло ukorenjálo |
|
Derived terms
- укореня́ться impf (ukorenjátʹsja), укорени́ться pf (ukorenítʹsja)
Related terms
- укорене́ние (ukorenénije)
- укорени́вшийся (ukorenívšijsja)
- ко́рень (kórenʹ), корнево́й (kornevój)
- коре́нья (korénʹja)
- коренно́й (korennój)