Definify.com

Definition 2024

размаўляць • ‎(razmaǔljác') impf ‎(perfective размовіць)

Conjugation of размаўляць

imperfective aspect
infinitive	размаўля́ць (razmaŭljácʹ)
adverbial	present tense	past tense
	размаўля́ючы (razmaŭljájučy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	размаўля́ю (razmaŭljáju)	бу́ду размаўля́ць (búdu razmaŭljácʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	размаўля́еш (razmaŭljáješ)	бу́дзеш размаўля́ць (búdzješ razmaŭljácʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	размаўля́е (razmaŭljáje)	бу́дзе размаўля́ць (búdzje razmaŭljácʹ)
1st plural (мы ‎(my))	размаўля́ем (razmaŭljájem)	бу́дзем размаўля́ць (búdzjem razmaŭljácʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	размаўля́еце (razmaŭljájecje)	бу́дзеце размаўля́ць (búdzjecje razmaŭljácʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	размаўля́юць (razmaŭljájucʹ)	бу́дуць размаўля́ць (búducʹ razmaŭljácʹ)
imperative	singular	plural
	размаўля́й (razmaŭljáj)	размаўля́йце (razmaŭljájcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	размаўля́ў (razmaŭljáŭ)	размаўля́лі (razmaŭljáli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	размаўля́ла (razmaŭljála)
neuter (яно́ ‎(janó))	размаўля́ла (razmaŭljála)