Definify.com

Definition 2024

лічы́ць • ‎(ličýc’) ‎(imperfective, perfective палічыць)

Conjugation of лічыць

imperfective aspect
infinitive	лічы́ць (ličýcʹ)
adverbial	present tense	past tense
	лі́чачы (líčačy)	—
	present tense	future tense
1st singular (я ‎(ja))	лічу́ (ličú)	бу́ду лічы́ць (búdu ličýcʹ)
2nd singular (ты ‎(ty))	лі́чыш (líčyš)	бу́дзеш лічы́ць (búdzješ ličýcʹ)
3rd singular (ён ‎(jón)/яна́ ‎(janá)/яно́ ‎(janó))	лі́чыць (líčycʹ)	бу́дзе лічы́ць (búdzje ličýcʹ)
1st plural (мы ‎(my))	лі́чым (líčym)	бу́дзем лічы́ць (búdzjem ličýcʹ)
2nd plural (вы ‎(vy))	лі́чыце (líčycje)	бу́дзеце лічы́ць (búdzjecje ličýcʹ)
3rd plural (яны́ ‎(janý))	лі́чаць (líčacʹ)	бу́дуць лічы́ць (búducʹ ličýcʹ)
imperative	singular	plural
	лічы́ (ličý)	лічы́це (ličýcje)
past tense	singular	plural (мы ‎(my), вы ‎(vy), яны́ ‎(janý))
masculine (я ‎(ja), ты ‎(ty), ён ‎(jón))	лічы́ў (ličýŭ)	лічы́лі (ličýli)
feminine (я ‎(ja), ты ‎(ty), яна́ ‎(janá))	лічы́ла (ličýla)
neuter (яно́ ‎(janó))	лічы́ла (ličýla)