Definify.com
Definition 2025
выгнать
выгнать
Russian
Verb
вы́гнать • (výgnatʹ) pf (imperfective выгоня́ть)
- drive away, drive out, oust (to force someone to leave)
Conjugation
Conjugation of вы́гнать (class 5a perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | вы́гнать výgnatʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | вы́гнавший výgnavšij |
| passive | — | вы́гнанный výgnannyj |
| adverbial | — | вы́гнав výgnav, вы́гнавши výgnavši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | вы́гоню výgonju |
| 2nd singular (ты) | — | вы́гонишь výgonišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | вы́гонит výgonit |
| 1st plural (мы) | — | вы́гоним výgonim |
| 2nd plural (вы) | — | вы́гоните výgonite |
| 3rd plural (они́) | — | вы́гонят výgonjat |
| imperative | singular | plural |
| вы́гони výgoni |
вы́гоните výgonite |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | вы́гнал výgnal |
вы́гнали výgnali |
| feminine (я/ты/она́) | вы́гнала výgnala |
|
| neuter (оно́) | вы́гнало výgnalo |
|