Definify.com

Definition 2024

χαλάω

Ancient Greek

Verb

χαλάω • ‎(khaláō)

(transitive) I slacken; I loosen
(intransitive) I become slack; I become loose

Inflection

Present: χαλῶ, χαλῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χαλῶ	χαλᾷς	χαλᾷ	χαλᾶτον	χαλᾶτον	χαλῶμεν	χαλᾶτε	χαλῶσῐ(ν)
	subjunctive	χαλῶ	χαλᾷς	χαλᾷ	χαλᾶτον	χαλᾶτον	χαλῶμεν	χαλᾶτε	χαλῶσῐ(ν)
	optative	χαλῴην/ χαλῷμῐ	χαλῴης/ χαλῷς	χαλῴη/ χαλῷ	χαλῴητον/ χαλῷτον	χαλῳήτην/ χαλῴτην	χαλῴημεν/ χαλῷμεν	χαλῴητε/ χαλῷτε	χαλῴησᾰν/ χαλῷεν
	imperative		χάλᾱ	χαλάτω	χαλᾶτον	χαλάτων		χαλᾶτε	χαλώντων
middle/ passive	indicative	χαλῶμαι	χαλᾷ	χαλᾶται	χαλᾶσθον	χαλᾶσθον	χαλώμεθᾰ	χαλᾶσθε	χαλῶνται
	subjunctive	χαλῶμαι	χαλᾷ	χαλᾶται	χαλᾶσθον	χαλᾶσθον	χαλώμεθᾰ	χαλᾶσθε	χαλῶνται
	optative	χαλῴμην	χαλῷο	χαλῷτο	χαλῷσθον	χαλῴσθην	χαλῴμεθᾰ	χαλῷσθε	χαλῷντο
	imperative		χαλῶ	χαλάσθω	χαλᾶσθον	χαλάσθων		χαλᾶσθε	χαλάσθων
		active				middle/passive
infinitive		χαλᾶν				χαλᾶσθαι
participle		χαλῶν , χαλῶσᾰ , χαλῶν				χαλώμενος , χαλωμένη , χαλώμενον

Present: χαλάω, χαλάομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χαλάω	χαλάεις	χαλάει	χαλάετον	χαλάετον	χαλάομεν	χαλάετε	χαλάουσῐ(ν)
	subjunctive	χαλάω	χαλάῃς	χαλάῃ	χαλάητον	χαλάητον	χαλάωμεν	χαλάητε	χαλάωσῐ(ν)
	optative	χαλάοιμῐ	χαλάοις	χαλάοι	χαλάοιτον	χαλᾰοίτην	χαλάοιμεν	χαλάοιτε	χαλάοιεν
	imperative		χάλᾰε	χαλᾰέτω	χαλάετον	χαλᾰέτων		χαλάετε	χαλᾰόντων
middle/ passive	indicative	χαλάομαι	χαλάει/ χαλάῃ	χαλάεται	χαλάεσθον	χαλάεσθον	χαλᾰόμεθᾰ	χαλάεσθε	χαλάονται
	subjunctive	χαλάωμαι	χαλάῃ	χαλάηται	χαλάησθον	χαλάησθον	χαλᾰώμεθᾰ	χαλάησθε	χαλάωνται
	optative	χαλᾰοίμην	χαλάοιο	χαλάοιτο	χαλάοισθον	χαλᾰοίσθην	χαλᾰοίμεθᾰ	χαλάοισθε	χαλάοιντο
	imperative		χαλάου	χαλᾰέσθω	χαλάεσθον	χαλᾰέσθων		χαλάεσθε	χαλᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χαλάειν				χαλάεσθαι
participle		χαλάων , χαλάουσᾰ , χάλᾰον				χαλᾰόμενος , χαλᾰομένη , χαλᾰόμενον

Imperfect: ἔχαλων, ἐχάλώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχαλων	ἔχαλᾱς	ἔχαλᾱ	ἐχάλᾶτον	ἐχάλάτην	ἐχάλῶμεν	ἐχάλᾶτε	ἔχαλων
middle/ passive	indicative	ἐχάλώμην	ἐχάλῶ	ἐχάλᾶτο	ἐχάλᾶσθον	ἐχάλάσθην	ἐχάλώμεθᾰ	ἐχάλᾶσθε	ἐχάλῶντο

Imperfect: ἔχαλᾰον, ἐχάλᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχαλᾰον	ἔχαλᾰες	ἔχαλᾰε	ἐχάλάετον	ἐχάλᾰέτην	ἐχάλάομεν	ἐχάλάετε	ἔχαλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐχάλᾰόμην	ἐχάλάου	ἐχάλάετο	ἐχάλάεσθον	ἐχάλᾰέσθην	ἐχάλᾰόμεθᾰ	ἐχάλάεσθε	ἐχάλάοντο

Future: χαλάσω, χαλάσομαι, χαλασθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χαλάσω	χαλάσεις	χαλάσει	χαλάσετον	χαλάσετον	χαλάσομεν	χαλάσετε	χαλάσουσῐ(ν)
active	optative	χαλάσοιμῐ	χαλάσοις	χαλάσοι	χαλάσοιτον	χαλασοίτην	χαλάσοιμεν	χαλάσοιτε	χαλάσοιεν
middle	indicative	χαλάσομαι	χαλάσει/ χαλάσῃ	χαλάσεται	χαλάσεσθον	χαλάσεσθον	χαλασόμεθᾰ	χαλάσεσθε	χαλάσονται
middle	optative	χαλασοίμην	χαλάσοιο	χαλάσοιτο	χαλάσοισθον	χαλασοίσθην	χαλασοίμεθᾰ	χαλάσοισθε	χαλάσοιντο
passive	indicative	χαλασθήσομαι	χαλασθήσει/ χαλασθήσῃ	χαλασθήσεται	χαλασθήσεσθον	χαλασθήσεσθον	χαλασθησόμεθᾰ	χαλασθήσεσθε	χαλασθήσονται
passive	optative	χαλασθησοίμην	χαλασθήσοιο	χαλασθήσοιτο	χαλασθήσοισθον	χαλασθησοίσθην	χαλασθησοίμεθᾰ	χαλασθήσοισθε	χαλασθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χαλάσειν			χαλάσεσθαι		χαλασθήσεσθαι
participle		χαλάσων , χαλάσουσᾰ , χάλασον			χαλασόμενος , χαλασομένη , χαλασόμενον		χαλασθησόμενος , χαλασθησομένη , χαλασθησόμενον

Aorist: ἐχάλασα, ἐχαλασάμην, ἐχαλάσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχάλασα	ἐχάλασας	ἐχάλασε	ἐχαλάσατον	ἐχαλασάτην	ἐχαλάσαμεν	ἐχαλάσατε	ἐχάλασαν
	subjunctive	χαλάσω	χαλάσῃς	χαλάσῃ	χαλάσητον	χαλάσητον	χαλάσωμεν	χαλάσητε	χαλάσωσῐ(ν)
	optative	χαλάσαιμῐ	χαλάσαις/ χαλάσειας	χαλάσαι/ χαλάσειε	χαλάσαιτον	χαλασαίτην	χαλάσαιμεν	χαλάσαιτε	χαλάσαιεν/ χαλάσειαν
	imperative		χάλασον	χαλασάτω	χαλάσατον	χαλασάτων		χαλάσατε	χαλασάντων
middle	indicative	ἐχαλασάμην	ἐχαλάσω	ἐχαλάσατο	ἐχαλάσασθον	ἐχαλασάσθην	ἐχαλασάμεθα	ἐχαλάσασθε	ἐχαλάσαντο
	subjunctive	χαλάσωμαι	χαλάσῃ	χαλάσηται	χαλάσησθον	χαλάσησθον	χαλασώμεθα	χαλάσησθε	χαλάσωνται
	optative	χαλασαίμην	χαλάσαιο	χαλάσαιτο	χαλάσαισθον	χαλασαίσθην	χαλασαίμεθα	χαλάσαισθε	χαλάσαιντο
	imperative		χάλασαι	χαλασάσθω	χαλάσασθον	χαλασάσθων		χαλάσασθε	χαλασάσθων
passive	indicative	ἐχαλάσθην	ἐχαλάσθης	ἐχαλάσθη	ἐχαλάσθητον	ἐχαλασθήτην	ἐχαλάσθημεν	ἐχαλάσθητε	ἐχαλάσθησαν
	subjunctive	χαλασθῶ	χαλασθῇς	χαλασθῇ	χαλασθῆτον	χαλασθῆτον	χαλασθῶμεν	χαλασθῆτε	χαλασθῶσῐ(ν)
	optative	χαλασθείην	χαλασθείης	χαλασθείη	χαλασθεῖτον/ χαλασθείητον	χαλασθείτην/ χαλασθειήτην	χαλασθεῖμεν/ χαλασθείημεν	χαλασθεῖτε/ χαλασθείητε	χαλασθεῖεν/ χαλασθείησαν
	imperative		χαλάσθηθι	χαλασθήτω	χαλάσθητον	χαλασθήτων		χαλάσθητε	χαλασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χάλασαι			χαλάσασθαι		χαλασθῆναι
participle	m	χαλάσᾱς			χαλασάμενος		χαλασθείς
	f	χαλάσᾱσα			χαλασαμένη		χαλασθεῖσα
	n	χάλασαν			χαλασάμενον		χαλασθέν

Perfect: κεχάλασα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχάλασα	κεχάλασας	κεχάλασε	κεχαλάσατον	κεχαλάσατον	κεχαλάσαμεν	κεχαλάσατε	κεχαλάσᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχαλασὼς ὦ/ κεχαλάσω	κεχαλασὼς ᾖς/ κεχαλάσῃς	κεχαλασὼς ᾖ/ κεχαλάσῃ	κεχαλασότε ἦτον/ κεχαλάσητον	κεχαλασότε ἦτον/ κεχαλάσητον	κεχαλασότες ὦμεν/ κεχαλάσωμεν	κεχαλασότες ἦτε/ κεχαλάσητε	κεχαλασότες ὦσῐ(ν)/ κεχαλάσωσῐ(ν)
	optative	κεχαλασὼς εἴην/ κεχαλάσοιμῐ/ κεχαλασοίην	κεχαλασὼς εἴης/ κεχαλάσοις/ κεχαλασοίης	κεχαλασὼς εἴη/ κεχαλάσοι/ κεχαλασοίη	κεχαλασότε εἴητον/ κεχαλασότε εἶτον/ κεχαλάσοιτον	κεχαλασὀτε εἰήτην/ κεχαλασότε εἴτην/ κεχαλασοίτην	κεχαλασότες εἴημεν/ κεχαλασότες εἶμεν/ κεχαλάσοιμεν	κεχαλασότες εἴητε/ κεχαλασότες εἶτε/ κεχαλάσοιτε	κεχαλασότες εἴησαν/ κεχαλασότε εἶεν/ κεχαλάσοιεν
	imperative		κεχαλασὼς ἴσθῐ	κεχαλασὼς ἔστω	κεχαλασότε ἔστον	κεχαλασότε ἔστων		κεχαλασότες ἔστε	κεχαλασότες ὄντων
		infinitive				participle
active		κεχαλασέναι				κεχαλασώς , κεχαλασυῖα , κεχαλασός

Pluperfect: ἐκεχάλασειν/ἐκεχάλαση

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεχάλασειν/ ἐκεχάλαση	ἐκεχάλασεις/ ἐκεχάλασης	ἐκεχάλασει(ν)	ἐκεχάλασετον	ἐκεχαλασέτην	ἐκεχάλασεμεν	ἐκεχάλασετε	ἐκεχάλασεσᾰν

Descendants

Latin: chalō

References

χαλάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
χαλάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«χαλάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
χαλάω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5465”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Alternative forms

χαλώ ‎(chaló)
χαλνώ ‎(chalnó)

Etymology

From Ancient Greek χαλῶ ‎(khalô)

Verb

χαλάω • ‎(chaláo) ‎(simple past χάλασα, passive form —)

Conjugation

χαλώ, χαλάω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	χαλώ, χαλάω	χαλούσα, χάλαγα	θα χαλώ, θα χαλάω	να χαλώ, να χαλάω
2s	χαλάς	χαλούσες, χάλαγες	θα χαλάς	να χαλάς	χάλα, χάλαγε
3s	χαλά, χαλάει	χαλούσε, χάλαγε	θα χαλά, θα χαλάει	να χαλά, να χαλάει

1p	χαλούμε, χαλάμε	χαλούσαμε, χαλάγαμε	θα χαλούμε, θα χαλάμε	να χαλούμε, να χαλάμε
2p	χαλάτε	χαλούσατε, χαλάγατε	θα χαλάτε	να χαλάτε	χαλάτε
3p	χαλούν, χαλούνε, χαλάνε, χαλάν	χαλούσαν, χαλούσανε, χάλαγαν, χαλάγανε	θα χαλούν, θα χαλούνε, θα χαλάνε, θα χαλάν	να χαλούν, να χαλούνε, να χαλάνε, να χαλάν

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	χαλάσω	χάλασα	θα χαλάσω	να χαλάσω
2s	χαλάσεις	χάλασες	θα χαλάσεις	να χαλάσεις	χάλασε, χάλα
3s	χαλάσει	χάλασε	θα χαλάσει	να χαλάσει

1p	χαλάσουμε, χαλάσομε	χαλάσαμε	θα χαλάσουμε, θα χαλάσομε	να χαλάσουμε, να χαλάσομε
2p	χαλάσετε	χαλάσατε	θα χαλάσετε	να χαλάσετε	χαλάστε
3p	χαλάσουν, χαλάσουνε	χάλασαν, χαλάσανε, χαλάσαν	θα χαλάσουν, θα χαλάσουνε	να χαλάσουν, να χαλάσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω χαλάσει	είχα χαλάσει	θα έχω χαλάσει	να έχω χαλάσει
2s	έχεις χαλάσει	είχες χαλάσει	θα έχεις χαλάσει	να έχεις χαλάσει
3s	έχει χαλάσει	είχε χαλάσει	θα έχει χαλάσει	να έχει χαλάσει

1p	έχουμε χαλάσει	είχαμε χαλάσει	θα έχουμε χαλάσει	να έχουμε χαλάσει
2p	έχετε χαλάσει	είχατε χαλάσει	θα έχετε χαλάσει	να έχετε χαλάσει
3p	έχουν χαλάσει	είχαν χαλάσει	θα έχουν χαλάσει	να έχουν χαλάσει

	Participle:	χαλώντας	Non-finite ^‡	χαλάσει	68-ασ-2A1-2A1d

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

χαλάω

χαλάω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Descendants

References

Greek

Alternative forms

Etymology

Verb

Conjugation

Pronunciation

Similar Results