Definify.com
Definition 2024
στραγγαλόομαι
στραγγαλόομαι
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /straŋɡalóome/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /straŋɡalóome/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /stɾãɡalóome/
Verb
στραγγαλόομαι • (strangalóomai)
- to be twisted or knotted up
- Philo, On Artillery 57.D
- Alexander of Aphrodisias, Problems and Solutions 1.76
-
- to be strangled
Inflection
Present: στραγγαλοῦμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | στραγγαλοῦμαι | στραγγαλοῖ | στραγγαλοῦται | στραγγαλοῦσθον | στραγγαλοῦσθον | στραγγαλούμεθᾰ | στραγγαλοῦσθε | στραγγαλοῦνται |
| subjunctive | στραγγαλῶμαι | στραγγαλοῖ | στραγγαλῶται | στραγγαλῶσθον | στραγγαλῶσθον | στραγγαλώμεθᾰ | στραγγαλῶσθε | στραγγαλῶνται | |
| optative | στραγγαλοίμην | στραγγαλοῖο | στραγγαλοῖτο | στραγγαλοῖσθον | στραγγαλοίσθην | στραγγαλοίμεθᾰ | στραγγαλοῖσθε | στραγγαλοῖντο | |
| imperative | στραγγαλοῦ | στραγγαλούσθω | στραγγαλοῦσθον | στραγγαλούσθων | στραγγαλοῦσθε | στραγγαλούσθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| middle/passive | στραγγαλοῦσθαι | στραγγαλούμενος , στραγγαλουμένη , στραγγαλούμενον | |||||||
References
- στραγγαλόομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «στραγγαλόομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette