Definify.com
Definition 2024
πλέω
πλέω
Ancient Greek
Verb
πλέω • (pléō)
Conjugation
Present: πλέω, πλέομαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | πλέω | πλεῖς | πλεῖ | πλεῖτον | πλεῖτον | πλέομεν | πλεῖτε | πλέουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | πλέω | πλῇς | πλῇ | πλῆτον | πλῆτον | πλέωμεν | πλῆτε | πλέωσῐ(ν) | |||||
| optative | πλεοίην, πλέοιμῐ |
πλεοίης, πλέοις |
πλεοίη, πλέοι |
πλέοιτον, πλεοίητον |
πλεοίτην, πλεοιήτην |
πλέοιμεν, πλεοίημεν |
πλέοιτε, πλεοίητε |
πλέοιεν, πλεοίησᾰν |
|||||
| imperative | πλεῖ | πλείτω | πλεῖτον | πλείτων | πλεῖτε | πλεόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | πλέομαι | πλῇ | πλεῖται | πλεῖσθον | πλεῖσθον | πλεόμεθᾰ | πλεῖσθε | πλέονται | ||||
| subjunctive | πλέωμαι | πλῇ | πλῆται | πλῆσθον | πλῆσθον | πλεώμεθᾰ | πλῆσθε | πλέωνται | |||||
| optative | πλεοίμην | πλέοιο | πλέοιτο | πλέοισθον | πλεοίσθην | πλεοίμεθᾰ | πλέοισθε | πλέοιντο | |||||
| imperative | πλέου | πλείσθω | πλεῖσθον | πλείσθων | πλεῖσθε | πλείσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | πλεῖν | πλεῖσθαι | |||||||||||
| participle | m | πλέων | πλεόμενος | ||||||||||
| f | πλέουσᾰ | πλεομένη | |||||||||||
| n | πλέον | πλεόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἔπλεον, ἐπλεόμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔπλεον | ἐπλεῖς | ἐπλεῖ | ἐπλεῖτον | ἐπλείτην | ἐπλέομεν | ἐπλεῖτε | ἔπλεον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐπλεόμην | ἐπλέου | ἐπλεῖτο | ἐπλεῖσθον | ἐπλείσθην | ἐπλεόμεθᾰ | ἐπλεῖσθε | ἐπλέοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: πλεύσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | πλεύσομαι | πλεύσῃ, πλεύσει |
πλεύσεται | πλεύσεσθον | πλεύσεσθον | πλευσόμεθᾰ | πλεύσεσθε | πλεύσονται | ||||
| optative | πλευσοίμην | πλεύσοιο | πλεύσοιτο | πλεύσοισθον | πλευσοίσθην | πλευσοίμεθᾰ | πλεύσοισθε | πλεύσοιντο | |||||
| middle | |||||||||||||
| infinitive | πλεύσεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | πλευσόμενος | |||||||||||
| f | πλευσομένη | ||||||||||||
| n | πλευσόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἔπλευσᾰ, ἐπλευσᾰ́μην, ἐπλεύσθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔπλευσᾰ | ἔπλευσᾰς | ἔπλευσε(ν) | ἐπλεύσᾰτον | ἐπλευσᾰ́την | ἐπλεύσᾰμεν | ἐπλεύσᾰτε | ἔπλευσᾰν | ||||
| subjunctive | πλεύσω | πλεύσῃς | πλεύσῃ | πλεύσητον | πλεύσητον | πλεύσωμεν | πλεύσητε | πλεύσωσῐ(ν) | |||||
| optative | πλεύσαιμῐ | πλεύσειᾰς, πλεύσαις |
πλεύσειε(ν), πλεύσαι |
πλεύσαιτον | πλευσαίτην | πλεύσαιμεν | πλεύσαιτε | πλεύσειᾰν, πλεύσαιεν |
|||||
| imperative | πλεῦσον | πλευσᾰ́τω | πλεύσᾰτον | πλευσᾰ́των | πλεύσᾰτε | πλευσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐπλευσᾰ́μην | ἐπλεύσω | ἐπλεύσᾰτο | ἐπλεύσᾰσθον | ἐπλευσᾰ́σθην | ἐπλευσᾰ́μεθᾰ | ἐπλεύσᾰσθε | ἐπλεύσᾰντο | ||||
| subjunctive | πλεύσωμαι | πλεύσῃ | πλεύσηται | πλεύσησθον | πλεύσησθον | πλευσώμεθᾰ | πλεύσησθε | πλεύσωνται | |||||
| optative | πλευσαίμην | πλεύσαιο | πλεύσαιτο | πλεύσαισθον | πλευσαίσθην | πλευσαίμεθᾰ | πλεύσαισθε | πλεύσαιντο | |||||
| imperative | πλεῦσαι | πλευσᾰ́σθω | πλεύσᾰσθον | πλευσᾰ́σθων | πλεύσᾰσθε | πλευσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐπλεύσθην | ἐπλεύσθης | ἐπλεύσθη | ἐπλεύσθητον | ἐπλευσθήτην | ἐπλεύσθημεν | ἐπλεύσθητε | ἐπλεύσθησᾰν | ||||
| subjunctive | πλευσθῶ | πλευσθῇς | πλευσθῇ | πλευσθῆτον | πλευσθῆτον | πλευσθῶμεν | πλευσθῆτε | πλευσθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | πλευσθείην | πλευσθείης | πλευσθείη | πλευσθεῖτον, πλευσθείητον |
πλευσθείτην, πλευσθειήτην |
πλευσθεῖμεν, πλευσθείημεν |
πλευσθεῖτε, πλευσθείητε |
πλευσθεῖεν, πλευσθείησᾰν |
|||||
| imperative | πλεύσθητῐ | πλευσθήτω | πλεύσθητον | πλευσθήτων | πλεύσθητε | πλευσθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | πλεῦσαι | πλεύσᾰσθαι | πλευσθῆναι | ||||||||||
| participle | m | πλεύσᾱς | πλευσᾰ́μενος | πλευσθείς | |||||||||
| f | πλεύσᾱσᾰ | πλευσᾰμένη | πλευσθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | πλεῦσᾰν | πλευσᾰ́μενον | πλευσθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: πέπλευκᾰ, πέπλευσμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | πέπλευκᾰ | πέπλευκᾰς | πέπλευκε(ν) | πεπλεύκᾰτον | πεπλεύκᾰτον | πεπλεύκᾰμεν | πεπλεύκᾰτε | πεπλεύκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | πεπλεύκω | πεπλεύκῃς | πεπλεύκῃ | πεπλεύκητον | πεπλεύκητον | πεπλεύκωμεν | πεπλεύκητε | πεπλεύκωσῐ(ν) | |||||
| optative | πεπλεύκοιμῐ, πεπλευκοίην |
πεπλεύκοις, πεπλευκοίης |
πεπλεύκοι, πεπλευκοίη |
πεπλεύκοιτον | πεπλευκοίτην | πεπλεύκοιμεν | πεπλεύκοιτε | πεπλεύκοιεν | |||||
| imperative | πέπλευκε | πεπλευκέτω | πεπλεύκετον | πεπλευκέτων | πεπλεύκετε | πεπλευκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | πέπλευσμαι | πέπλευσαι | πέπλευσται | πέπλευσθον | πέπλευσθον | πεπλεύσμεθᾰ | πέπλευσθε | πεπλεύσᾰται | ||||
| subjunctive | πεπλευσμένος ὦ | πεπλευσμένος ᾖς | πεπλευσμένος ᾖ | πεπλευσμένω ἦτον | πεπλευσμένω ἦτον | πεπλευσμένοι ὦμεν | πεπλευσμένοι ἦτε | πεπλευσμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | πεπλευσμένος εἴην | πεπλευσμένος εἴης | πεπλευσμένος εἴη | πεπλευσμένοι εἴητον/εἶτον | πεπλευσμένω εἰήτην/εἴτην | πεπλευσμένοι εἴημεν/εἶμεν | πεπλευσμένοι εἴητε/εἶτε | πεπλευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | πέπλευσο | πεπλεύσθω | πέπλευσθον | πεπλεύσθων | πέπλευσθε | πεπλεύσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | πεπλευκέναι | πέπλευσθαι | |||||||||||
| participle | m | πεπλευκώς | πεπλευσμένος | ||||||||||
| f | πεπλευκυῖᾰ | πεπλευσμένη | |||||||||||
| n | πεπλευκός | πεπλευσμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
- ἀποπλέω (apopléō, “to set sail, to depart”)
- περίπλους (períplous)
- πλοῖον (ploîon, “ship”)
References
- πλέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- πλέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- πλέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «πλέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «πλέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- πλέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G4126”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Etymology
From Ancient Greek πλέω (pléō)
Verb
πλέω • (pléo) (simple past έπλευσα, passive form —)
- sail (in a boat)
- float
- (figuratively) to be happy, serene and contented
- (figuratively) to be too large (of shoes, clothing, etc)
Declension
This verb needs an inflection-table template.