Definify.com
Definition 2024
διαιρετέος
διαιρετέος
Greek
Adjective
διαιρετέος • (diairetéos) m (feminine διαιρετέα, neuter διαιρετέο)
- that which is to be divided
Declension
positive forms of διαιρετέος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | διαιρετέος | διαιρετέα | διαιρετέο | διαιρετέοι | διαιρετέες | διαιρετέα |
| genitive | διαιρετέου | διαιρετέας | διαιρετέου | διαιρετέων | διαιρετέων | διαιρετέων |
| accusative | διαιρετέο | διαιρετέα | διαιρετέο | διαιρετέους | διαιρετέες | διαιρετέα |
| vocative | διαιρετέε | διαιρετέα | διαιρετέο | διαιρετέοι | διαιρετέες | διαιρετέα |
| derivations | comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαιρετέος, etc.) relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαιρετέος, etc.) |
|||||
Related terms
- διαιρετός (diairetós, “divisible”)
- αδιαίρετος (adiaíretos, “undivided, indivisible”)
Noun
διαιρετέος • (diairetéos) m (plural διαιρετέοι)
- (mathematics) dividend (the number to be divided; numerator)
Declension
declension of διαιρετέος
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διαιρετέος | διαιρετέοι |
| genitive | διαιρετέου | διαιρετέων |
| accusative | διαιρετέο | διαιρετέους |
| vocative | διαιρετέε | διαιρετέοι |