Definify.com
Definition 2024
δεσποτικός
δεσποτικός
Greek
Adjective
δεσποτικός • (despotikós) m (feminine δεσποτική, neuter δεσποτικό)
Declension
positive forms of δεσποτικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δεσποτικός | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικοί | δεσποτικές | δεσποτικά |
| genitive | δεσποτικού | δεσποτικής | δεσποτικού | δεσποτικών | δεσποτικών | δεσποτικών |
| accusative | δεσποτικό | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικούς | δεσποτικές | δεσποτικά |
| vocative | δεσποτικέ | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικοί | δεσποτικές | δεσποτικά |
| derivations | comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δεσποτικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δεσποτικός, etc.) |
|||||
Related terms
- δεσπότης m (despótis, “despot, bishop”)
- δεσποτισμός m (despotismós, “despotism”)