Definify.com
Definition 2024
Σηκουανός
Σηκουανός
Ancient Greek
Alternative forms
- Σηκοανός (Sēkoanós)
- (4th AD Koine) IPA(key): /sikuanós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /sikuanós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sikuanós/
Noun
Σηκουᾱνός • (Sēkouānós) m (genitive Σηκουανοῦ); second declension
- one of the Sequani
Inflection
Second declension of Σηκουᾱνός, Σηκουᾱνοῦ
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Σηκουᾱνός | τὼ Σηκουᾱνώ | οἱ Σηκουᾱνοί |
| Genitive | τοῦ Σηκουᾱνοῦ | τοῖν Σηκουᾱνοῖν | τῶν Σηκουᾱνῶν |
| Dative | τῷ Σηκουᾱνῷ | τοῖν Σηκουᾱνοῖν | τοῖς Σηκουᾱνοῖς |
| Accusative | τὸν Σηκουᾱνόν | τὼ Σηκουᾱνώ | τοὺς Σηκουᾱνούς |
| Vocative | Σηκουᾱνέ | Σηκουᾱνώ | Σηκουᾱνοί |
Related terms
Descendants
- Greek: Σηκουανός (Sikouanós)
- plural: Σηκουανοί (Sikouanoí)
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025